بیماری دوقطبی و ازدواج: چالش‌ها، واقعیت‌ها و راهکارها

اختلال دوقطبی بیماری روانی است که می‌تواند منجر به تغییرات خلقی قابل‌توجهی شود. این بیماری بر سطح انرژی، افکار، احساسات و رفتارهای فرد تأثیر می‌گذارد. اینکه ندانید چرا همسرتان گاهی بدرفتاری می‌کند یا گوشه‌گیر می‌شود، بر زندگی مشترکتان تأثیر منفی می‌گذارد و با گذشت زمان شما را از یکدیگر دور می‌کند. با شناخت ارتباط بیماری دوقطبی و ازدواج و اثراتی که بر زندگی مشترک می‌گذارد می‌توانید برای رسیدن به رابطه‌ای سالم و پایدار تلاش کنید. در ادامه با چالش‌های اختلال دوقطبی و ازدواج و راه‌های تقویت رابطه با همسر دوقطبی بیشتر آشنا می‌شویم.

بیماری دوقطبی چطور روی ازدواج تأثیر می‌گذارد؟

اختلال دوقطبی با نوسانات شدید خلقی مشخص می‌شود که می‌توانند شامل دوره‌های شیدایی یا مانیا (حالت عاطفی پرانرژی و شاد یا گاهی پرخاشگر یا متوهم)، نیمه‌شیدایی یا هایپومانیا (حالت خلقی با شدت کمتر از شیدایی) و افسردگی (حالت غم و ناامیدی) باشند. هر فرد مبتلا به اختلال دوقطبی تجربه منحصربه‌فردی از این بیماری دارد.

دو نوع اصلیِ اختلال دوقطبی عبارت‌اند از دوقطبی نوع یک و نوع دو. اختلال دوقطبی نوع یک شدیدتر است و دوره‌های شیدایی در آن می‌توانند ویژگی‌های زیر را داشته باشند:

• توهم، هذیان یا پارانویا؛
• بستری‌شدن برای حفظ ایمنی بیمار؛
• رفتار تکانشی با عواقب قابل‌توجه.

بیماران مبتلا به دوقطبی نوع دو به‌جای دوره‌های شیدایی، دوره‌هایی هایپومانیا (با شدت کمتر) را تجربه می‌کنند که همچنان شامل رفتارهای خارج از شخصیت است، ولی با شدت کمتر. ویژگی‌های دوره‌های هایپومانیک می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• افزایش انرژی و انگیزه؛
• سریع صحبت‌کردن؛
• کاهش نیاز به خواب.

تأثیر دوره‌های شیدایی یا هایپومانیا

در میان بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی رایج است که در دوره‌های شیدایی یا نیمه‌شیدایی میل به رابطه جنسی مکرر داشته باشند. ممکن است که همسرتان بسیار بیشتر از حد معمول رابطه جنسی داشته باشد، خودارضایی کند یا بیش‌ازحد از پورنوگرافی استفاده کند. بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی همچنین ممکن است در طول دوره شیدایی درگیر رفتارهای پرخطری مانند رابطه جنسی محافظت‌نشده یا روابط خارج از ازدواج شوند.  

وقتی افراد در دوره شیدایی هستند، معمولا فعالیت‌های لذت‌بخش را با اشتیاق زیاد و بدون توجه به عواقب آن انجام می‌دهند، مثلا قمار می‌کنند، پول زیادی خرج می‌کنند، مواد مخدر مصرف می‌کنند یا بی‌بندوباری جنسی دارند. ممکن است که همسرتان در طول یک دوره شیدایی یا مانیا خیلی سریع یا بی‌پروا رانندگی کند، خود را ازنظر جنسی تخلیه هیجانی کند یا حتی شما را ازنظر احساسی یا جسمی آزار دهد.

شریک زندگی مبتلا به دوقطبی ۲ ممکن است در طول دوره‌های نیمه‌شیدایی به‌طور افراطی به‌دنبال برقراری رابطه جنسی با شما یا دیگران باشد یا تمام شب بیدار بماند و ایده‌های شگفت‌انگیز زیادی داشته باشد که بخواهد درموردشان با شما صحبت کند.

تأثیر دوره‌های افسردگی

در طول دوره‌های افسردگی ممکن است که همسرتان به‌طور کلی از تماس جنسی اجتناب کند. این می‌تواند گیج‌کننده باشد یا حسی شبیه طردشدن داشته باشد، به‌خصوص اگر همسرتان اخیرا در طول دوره شیدایی یا نیمه‌شیدایی میل به فعالیت جنسی زیادی داشته است. البته بسیاری از داروهای اختلال دوقطبی نیز می‌توانند میل جنسی را کاهش دهند. در دوره افسردگی ممکن است که همسرتان آن‌قدر افسرده باشد که نتواند از رختخواب بیرون بیاید، کار کند یا حتی کارهای روزمره‌اش را انجام دهد.

چالش‌های ازدواج با فرد مبتلا به دوقطبی

ممکن است که شما و همسرتان دچار اختلافات کلامی شدید و ناراحت‌کننده‌ای شوید. ممکن است که همسرتان از احساس غم به سرخوشی، از تمایل به رابطه جنسی زیاد به نداشتن رابطه جنسی یا از داشتن اوقات خوش و پر از فعالیت‌های پرانرژی به ناتوانی در انجام کارهای ساده‌ای مانند بیرون‌بردن آشغال‌ها برسد. گاهی آنقدر حرف می‌زند که گوشتان را کر می‌کند و گاهی نیز روزها با شما صحبت نمی‌کند. گاهی نیز از پس‌انداز پول به ولخرجی‌های سرسام‌آور می‌رسد. بیماری دوقطبی و ازدواج می‌تواند چیزی شبیه این باشد.

برخی از چالش‌های رایج بیماری دوقطبی و ازدواج عبارت‌اند از:

• بیماران دوقطبی در ابراز احساسات، حفظ رفتار ثابت و قابل‌پیش‌بینی یا انجام فعالیت جنسی رضایت‌بخش در مراحل مختلف خلقی مشکل دارند. این می‌تواند بر احساس امنیت، اعتماد و محبت شریک زندگی آنها تأثیر بگذارد.
• بیماران دوقطبی دوره‌هایی از شیدایی، نیمه‌شیدایی، افسردگی یا حالت‌های مختلط را تجربه می‌کنند که می‌تواند موجب شود که به‌صورت تکانشی، غیرمنطقی یا پرخاشگرانه و تهاجمی رفتار کنند. این می‌تواند بر احساس امنیت، بهزیستی و مهارت‌های مقابله‌ای شریک زندگی آنها تأثیر بگذارد.
• بیماران دوقطبی ممکن است که به‌دلیل نوسانات خلقی، عوارض جانبی دارو یا موانع درمانی، در مدیریت امور مالی، اشتغال یا امور حقوقی خود با چالش‌هایی روبرو شوند.

مشکلات ارتباطی

وقتی یکی از طرفین در دوره شیدایی یا افسردگی قرار دارد ممکن است که ارتباط بین دو طرف ارتباطی روان و مناسب نباشد. محققان در مطالعه‌ای با همسران بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی مصاحبه کردند. آنها کشف کردند که همسران این بیماران در هنگام ناخوشی آنها احساس درماندگی، ناامیدی و گوش‌به‌زنگی بیش‌ازحد (hypervigilant) دارند. مطالعه دیگری نیز نشان داد که همسران بیماران دوقطبی در ارزیابی تأثیر اختلال دوقطبی بر زندگی همسر خود با مشکل مواجه هستند. به‌طورکلی اختلال دوقطبی و تأثیر عاطفی آن بر همسران می‌تواند ارتباط آنها را تضعیف کند.

فشار عاطفی روی همسر

علاقه بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی به رابطه جنسی، بسته به حالت خلقی و داروهایش، کم و زیاد می‌شود. افسردگی و همچنین بعضی از داروها می‌توانند علاقه فرد به رابطه جنسی را کاهش دهند، درحالی‌که دوره شیدایی می‌تواند منجر به بیش‌فعالی جنسی شود. علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که در طول شیدایی، ممکن است که فرد رفتارهای پرخطری مانند رابطه جنسی محافظت‌نشده یا خیانت به همسر داشته باشد.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۱ افزایش قابل‌توجهی در پریشانی زناشویی (marital distress) را در همسران بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نشان داد، مواردی مانند:

• ازدست‌دادن اعتماد؛
• کاهش تعاملات اجتماعی با دوستان و خانواده؛
• کاهش دفعات رابطه جنسی؛
• کاهش میزان باروری.

با این حال، اگر شریک زندگی‌تان به اختلال دوقطبی مبتلا است و به درمان ادامه می‌دهد، می‌توانید همکاری کنید تا ازدواجی سالم و موفق داشته باشید.

تأثیر روی زندگی مشترک

بیماری دوقطبی می‌تواند بر جنبه‌های مختلف زندگی مشترک تأثیر بگذارد، ازجمله:

پرورش فرزندان

اختلال دوقطبی پیچیده است و بسته به سن و سطح درک فرزندان، توضیح آنچه برای والد مبتلا به این بیماری رخ می‌دهد می‌تواند دشوار باشد. علاوه بر این، رفتارهای متغیر و دمدمی ناشی از اختلال دوقطبی می‌تواند برای کودکان گیج‌کننده و ترسناک باشد. کمک به درمان و کنترل علائم همسرتان برای فراهم‌کردن خانه‌ای امن و مطمئن برای کودکان بسیار ضروری است.

مسئولیت مالی

شیدایی و تکانشگری می‌تواند منجر به رفتارهایی شود که شرایط مالی خانواده را به خطر می‌اندازد. ولخرجی بیش‌از‌حد و انباشت بدهی عواقبی جدی برای وضعیت مالی خانواده دارد که جبران آن می‌تواند دشوار باشد.

کار

گاهی توانایی همسرتان برای داشتن عملکرد خوب در محل کار تحت‌تأثیر اختلال دوقطبی قرار می‌گیرد. نوسانات شدید خلقی همراه با علائم شیدایی مانند قضاوت ضعیف و تکانشگری یا علائم افسردگی مانند کمبود انرژی و بی‌علاقگی، پیداکردن شغل و حفظ آن را دشوار می‌کند. عوامل استرس‌زا در محل کار نیز می‌توانند علائم بیماری فرد را تحریک یا تشدید کنند. اگر همسرتان نمی‌تواند هیچ شغلی را حفظ کند، ازنظر مالی فشار بیشتری بر شما وارد خواهد شد.

علائم رابطه ناسالم در ازدواج با فرد دوقطبی

داشتن رابطه سالم و شاد با کسی که مبتلا به اختلال دوقطبی است، امکان‌پذیر است ولی نشانه‌هایی نیز وجود دارد که می‌توانند حاکی از ناسالم‌بودن رابطه باشند، ازجمله:

• احساس می‌کنید که همیشه در رابطه سرپرست یا قیم او هستید؛
• احساس می‌کنید که دیگر تحمل ندارید و از پا افتاده‌اید؛
• برای بودن با همسرتان اهداف، ارزش‌ها و نیازهای زندگی خود را فدا می‌کنید؛
• در رابطه احساس ناامنی یا ترس دارید؛
• درمورد رابطه احساس اضطراب یا استرس مداوم دارید؛
• درمورد پایان‌دادن به رابطه احساس گناه و ترس می‌کنید.

قطع درمان یا داروهای همسرتان نیز می‌تواند نشانه‌ای هشداردهنده برای آینده رابطه باشد. همچنین، مانند هر رابطه‌ای، هرگز نباید احساس کنید که شریک زندگی‌تان، شما یا خودش را در معرض خطر قرار می‌دهد.

البته نشانه‌های ناسالم بودن رابطه دو طرفه هستند. ممکن است فردی که به اختلال دوقطبی مبتلا است در شریک زندگی خود علائم هشداردهنده‌ای ببیند. زندگی با همسری که درمورد مسائل سلامت روان به فرد برچسب می‌زند و منفی‌باف است، آسان نیست. همسری که فرد مبتلا به اختلال دوقطبی را تحقیر یا از سر خود باز می‌کند و مثلا به او می‌گوید که «تو اصلا اختلال دوقطبی نداری» درمان فرد بیمار را تضعیف می‌کند. برای فردی که به اختلال دوقطبی مبتلاست، این می‌تواند به این معنی باشد که زمان پایان‌دادن به رابطه فرا رسیده است.

طرز برخورد با همسر مبتلا به دوقطبی

گاهی ممکن است بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی از وضعیت خود بی‌اطلاع باشد. یکی از دلایل این مسئله این است که علائم بیماری می‌تواند با سایر شرایط مانند ADHD، اضطراب، مصرف مواد و موارد دیگر اشتباه گرفته شود.

اگر برخی از علائم اختلال دوقطبی را در همسرتان مشاهده کردید، با او درمورد آنچه دیده‌اید صحبت کنید و از او بپرسید که آیا مایل به درخواست کمک است یا خیر.

اگر او مایل به گفتگو است:

• بدون قضاوت‌کردن چیزهایی را که متوجه شده‌اید به همسرتان بگویید؛
• به همسرتان بگویید که نگرانی شما از روی محبت و دلسوزی است؛
• از او درمورد احساساتش بپرسید و اینکه آیا متوجه تغییراتی در خلق خود شده است یا خیر؛
• به نظراتش و اینکه آنها چه معنایی برایش دارند گوش کنید؛
• از او بپرسید که درمورد درخواست کمک و درمان چه نظری دارد.

اگر همسرتان درمان را می‌پذیرد به او بگویید که از او حمایت خواهید کرد. ولی اگر تمایلی به درمان ندارد، بگویید که می‌خواهید از او حمایت کنید و بپرسید که چگونه می‌توانید این کار را انجام دهید.

چگونه رابطه خود را با همسر دوقطبی تقویت کنیم؟

برای حفظ استحکام هر رابطه‌ای باید تلاش کرد ولی وقتی همسرتان مبتلا به اختلال دوقطبی است این کار سخت‌تر می‌شود. برای تقویت رابطه خود با همسر دوقطبی می‌توانید توصیه‌های زیر را اجرا کنید:

مراجعه به مشاوره زوجین

مشاوره زوجین برای کنارآمدن با ناراحتی ناشی از رفتارهای همسر دوقطبی ضروری است. در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ناراحت‌کردن و رنجاندن شریک زندگی امری رایج است. وقتی برای اولین بار این بیماری در کسی تشخیص داده می‌شود، معمولا مسائلی در رابطه وجود دارد که باید به آنها رسیدگی شود. مشاوره زوجین می‌تواند به شما کمک کند که:

• درک کنید که بیماری در رفتارهای آسیب‌رسان همسرتان دخیل است؛
• رفتارهای ناشی از حالات خلقی همسرتان را ببخشید؛
• با همسرتان درمورد ادامه درمان به توافق برسید.

مشارکت در درمان

از شریک زندگی‌تان بخواهید که اجازه دهد در درمان او مشارکت داشته باشید. این مشارکت می‌تواند شامل مراجعه گاه‌به‌گاه به روان‌پزشک همراه با او باشد. مشارکت در درمان مزایای فراوانی دارد، ازجمله:

• درک بهتر بیماری؛
• ارائه اطلاعات بیشتر به روان‌پزشک؛
• یادگیری تشخیص علائم دوره‌های خلقی؛
• هشداردادن به روان‌پزشک درمورد تغییرات خلقی.

مراقبت از خود

اختصاص‌دادن زمانی به سلامت جسمی و روانی خود برای شما ضروری است. مثلا می‌توانید به یک گروه حمایتی بپیوندید، به درمانگر مراجعه کنید یا در کلاس یوگا شرکت‌کنید.  

برای مراقبت‌کردن از خودتان می‌توانید:

• مهارت‌های مقابله با مشکلات را در خود پرورش دهید. مراقبت از خود، مانند ورزش، تغذیه سالم، عادات خواب خوب و گذراندن وقت با دوستان و اعضای خانواده، می‌تواند در مدیریت استرس و بهبود سلامت روان مؤثر باشد.
• با بیان آنچه قابل‌قبول یا غیرقابل‌قبول است، مرزها را تعیین کنید. تعیین مرزهایی مانند عدم تحمل آزار زبانی یا انجام‌ندادن رفتارهای ناسالم می‌تواند رابطه شما را تقویت کند.
• درمورد آنچه درصورت عبور از یک مرز اتفاق می‌افتد، شفاف باشید.
• درصورت نیاز به حمایت یا راهنمایی درخواست کمک کنید. درمان فردی یا گروه‌های حمایتی می‌توانند مفید باشند.
• با خودتان مهربان و دلسوز باشید. گفت‌وگوهای درونی منفی و سرزنش‌کردن خود برای عزت‌نفس و سلامت روان شما مضر است.

راهکارهایی برای ازدواج موفق با دوقطبی

برای کمک به همسرتان، خودتان و رابطه‌تان می‌توانید توصیه‌های زیر را اجرا کنید:

با هم برنامه‌ای تدوین کنید

شما درمورد نحوه بروز علائم در همسرتان بیشترین آگاهی را دارید. پس از مدتی احتمالا می‌توانید دقیقا بفهمید که همسرتان چه زمانی درشُرف ورود به چرخه شیدایی یا افسردگی است. شاید نتوانید چرخه‌ها را متوقف کنید ولی می‌توانید با هم  برای گذر از آنها برنامه‌ای تدوین کنید. مثلا می‌توانید:

• برای جلوگیری از خریدهای بزرگ یا انجام رفتارهای آسیب‌رسان در دوره شیدایی برنامه‌ای داشته باشید؛
• در دوره‌های افسردگی در انجام وظایفش به او کمک کنید یا کارهایی مانند بیرون‌بردن زباله یا تمیزکردن حیاط را خودتان انجام دهید؛
• برای زمان‌های بدترشدن علائم برنامه‌ای عملی داشته باشید (مانند تماس با تیم مراقبت یا مراجعه به اورژانس)؛
• برای پیشگیری و ایمنی مشترک برنامه‌ای داشته باشید و عوامل محافظتی (مانند ۸ ساعت خواب شبانه)، محرک‌ها (مانند نداشتن خواب کافی) و علائم هشداردهنده (مانند بیدارماندن تا دیروقت) را شناسایی کنید.

داشتن برنامه برای زمان شروع چرخه‌های خلقی می‌تواند به شما حس کنترل بدهد و در آماده‌شدن برای آنها مؤثر باشد.

درباره رفتارهای تکانشی و بی‌ملاحظه صحبت کنید

تکانشگری و رفتارهای بی‌ملاحظه از علائم اختلال دوقطبی هستند که می‌توانند بر زندگی زناشویی تأثیر بگذارند. رسیدگی به این رفتارها در زمانی که همسرتان در وضعیت پایداری قرار دارد (که به آن یوتایمیا (euthymia) می‌گویند) می‌تواند تفاوت زیادی ایجاد کند. همراه با همسرتان برای کاهش آسیب‌های ناشی از این رفتارها راه‌هایی پیدا کنید. مثلا اگر همسرتان سابقه پول خرج‌کردن‌های تکانشی در دوره شیدایی را دارد، توافق کنید که دسترسی به کارت‌های بانکی او را محدود کنید یا اگر با رانندگی بی‌ملاحظه یا با سرعت بالای او در دوره‌های شیدایی مشکل دارید، از او بخواهید که رانندگی نکند یا برنامه سفر جاده‌ای خود را تغییر دهید.

تغییرات خلقی را شخصی نکنید

فراموش نکنید که همسرتان از این اختلال جداست. اگر از همسرتان کار یا حرف آزاردهنده‌ای سر می‌زند، یادآوری اینکه اختلال دوقطبی موجب این رفتار او شده است می‌تواند در کاهش سردرگمی یا ناراحتی شما مؤثر باشد. البته سخت است که اختلالات خلقی همسرتان مانند افسردگی، عصبانیت یا شادی بی‌موقع را به‌عنوان مسئله‌ای شخصی در نظر نگیرید ولی نوسانات خلقی نشانه اختلال دوقطبی هستند و به عدم تعادل شیمیایی در مغز مربوط می‌شوند.

به‌جای شخصی‌کردن مسئله با همسرتان صحبت کنید. از او بپرسید که چگونه می‌توانید در کنارآمدن با این شرایط به او کمک کنید. به او بگویید که چگونه باید نیازهایش را بیان کند تا از تنش‌هایی مانند فریادزدن، سکوت‌کردن یا حملات شخصی جلوگیری شود.

به او در کنترل و درمان بیماری کمک کنید

همسرتان را تشویق کنید که به‌موقع داروهایش را مصرف کند، در جلسات درمانی شرکت کند و بر سلامت خود تمرکز کند. تمرکز بر سلامت می‌تواند شامل خوردن وعده‌های غذایی مغذی، انجام فعالیت بدنی منظم و خواب کافی باشد. سبک زندگی سالم در کاهش شدت دوره‌ها مؤثر است. تحقیقات نشان داده است که بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی که سبک زندگی ناسالمی دارند، دوره‌های بیماری بدتری دارند. روان‌درمانی نیز برای مدیریت احساسات ناشی از این بیماری مهم است.

از بودن با یکدیگر لذت ببرید

وقتی مدیریت شرایط سلامتی، زمان و انرژی زیادی از شما می‌گیرد، به‌راحتی می‌توانید خاطرات لذت‌بخشی را که با همسرتان داشته‌اید فراموش کنید. سعی کنید که در زمان حال باشید، برای لذت‌بردن از باهم‌بودن فضایی را ایجاد کنید، با هم خوش بگذرانید و به ساختن زندگی خود ادامه دهید.

از خودتان مراقبت کنید

مراقبت از فردی بیمار کاری طاقت‌فرسا و سخت است. بنابراین باید برای مراقبت از خود نیز برنامه‌ای داشته باشید. به خواب کافی، فعالیت بدنی و زمان لازم برای استراحت خود توجه داشته باشید. در غیر این صورت، پس از مدتی خسته می‌شوید و از پا درمی‌آیید.

کارهایی را انجام دهید که انرژی شما را افزایش می‌دهند و شما را آرام می‌کنند:

• ورزش موردعلاقه‌تان را انجام دهید، مانند پیاده‌روی، شنا یا مدیتیشن؛
• سرگرمی مانند مطالعه یا حل پازل پیدا کنید؛
• برای خودتان وقت بگذارید؛
• در طبیعت یا با دوستان‌تان وقت بگذرانید.

درصورت نیاز درخواست کمک کنید

زندگی با کسی که اختلال دوقطبی دارد آسان نیست.  درصورت نیاز از گروه‌های پشتیبانی آنلاین، درمانگر یا خانواده همسرتان کمک بگیرید. با زوج‌درمانی و همراه یکدیگر به جلسات مشاوره رفتن می‌توانید از کمک و راهنمایی حرفه‌ای لازم برای مقابله با چالش‌ها برخوردار شوید و راحت‌تر بر ناراحتی و ناامیدی غلبه کنید.

درمورد اختلال دوقطبی اطلاعات کسب کنید

درک آنچه شما و شریک زندگی‌تان با آن دست و پنجه نرم می‌کنید می‌تواند به شما در کنارآمدن با مشکلات و تقویت رابطه‌تان کمک کند. با کسب اطلاعات درمورد اختلال دوقطبی می‌دانید که باید از رابطه خود و دوره‌های خلقی همسرتان چه انتظاری داشته باشید.

نقش مشاوره زوجین در ازدواج با دوقطبی

مشاوره زوجین اغلب به دو طرف کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از نیازهای یکدیگر پیدا کنند. این مشاوره می‌تواند، بسته به نیازهای زوجین و نگرانی‌های شخصی هریک از طرفین، شامل عناصری از مشاوره فردی و مشاوره خانوادگی باشد. این نوع مشاوره با تمرکز بر بهبود مهارت‌های ارتباطی، ایجاد سیستم پشتیبانی و کاهش عوامل استرس‌زا در رابطه، می‌تواند به زوجین کمک کند تا رابطه‌ای قوی‌تر و سالم‌تر داشته باشند.

مشاوره ازدواج دوقطبی به‌روش‌های زیر می‌تواند در بهبود رابطه به دو طرف کمک کند:

بهبود ارتباط

مشاوره ازدواج دوقطبی اغلب بر بهبود ارتباط بین زوجین تمرکز دارد. ایجاد روابط سالم بر داشتن روابطی مؤثر برای تعیین مرزها، بیان نیازها و اطمینان از درک متقابل دو طرف متکی است. مشاوران متخصص در مشاوره ازدواج دوقطبی می‌توانند به رفع هرگونه سوء‌تفاهم یا تصور غلط درمورد معنای اختلال دوقطبی کمک کنند.

متخصصان سلامت روان با آموزش زوجین درمورد چگونگی اتخاذ و اجرای مهارت‌های ارتباطی مؤثرتر می‌توانند به ایجاد رابطه‌ای دلسوزانه‌تر و بالنده‌تر کمک کنند. اقدامات ارتباطی می‌تواند به اعضای خانواده یا دوستان نیز تعمیم داده شود تا پویایی کلی رابطه بهبود یابد.

بهبود مدیریت استرس

بسیاری از افراد در ازدواج دچار تعارض می‌شوند و عوامل استرس‌زای خارجی می‌توانند چالش‌های بیشتری را ایجاد کنند. مشاوران ازدواج دوقطبی می‌توانند در شناسایی محرک‌های بالقوه و تدوین استراتژی‌هایی برای مدیریت استرس و تعارض‌ها در رابطه به زوجین کمک کنند. این می‌تواند از بروز مشکلات جلوگیری کند. استراتژی‌ها می‌تواند شامل مواردی مانند تعیین مرز، روش‌های مراقبت از خود، تکنیک‌های مقابله‌ای (coping techniques) و تمرین‌های ذهن‌آگاهی باشد.

ایجاد سیستم پشتیبانی

یکی از تأکیدهای مشاوره ازدواج دوقطبی ایجاد یک سیستم پشتیبانی است. ساختار سیستم پشتیبانی به سبک زندگی شما و همسرتان بستگی دارد ولی درکل می‌تواند شامل دوستان، اعضای خانواده، گروه‌های پشتیبانی آنلاین یا حضوری و متخصصان سلامت روان باشد. هدف ایجاد شبکه‌ای از افرادی است که چالش‌های خاص شما را درک می‌کنند و می‌توانند منبعی برای بحث درمورد تجربیات و کار بر روی چالش‌های شما باشند.

داشتن سیستم پشتیبانی احساس انزوا و فشار ناشی از بیماری‌هایی مانند اختلال دوقطبی را کاهش می‌دهد. سیستم حمایتی هم به بیمار دوقطبی کمک می‌کند که سریع‌تر دوره‌های خلقی را پشت سر بگذارد و بهبود یابد و هم به همسر بیمار دوقطبی در مواقع چالش‌برانگیز و دشوار آرامش و دلگرمی می‌دهد.

سؤالات متداول