اضطراب چیست؟ علائم، انواع، دلایل و درمان به زبان ساده

تجربه اضطراب بخشی طبیعی از زندگی است. بااین‌حال، افراد مبتلا به اختلال اضطراب، اغلب نگرانی و ترس شدید و بیش‌ازحد یا مداوم را در موقعیت‌های مختلف روزمره تجربه می‌کنند. اختلالات اضطرابی شامل دوره‌هایی مکرر از احساس نگرانی و اضطراب شدید و ترس یا حتی وحشت هستند که در عرض چند دقیقه به اوج خود می‌رسند. این احساسات با فعالیت‌های روزانه و زندگی عادی تداخل دارند و از طرفی کنترل آن‌ها نیز سخت است. بنابراین در این مقاله از مجله سلامت دکترساینا به بررسی این اختلالات پرداخته، علائم آن را بررسی، دلایل را معرفی و در نهایت روش‌های درمانی مناسب را ارائه می‌کنیم.

اختلال اضطراب چیست و چه تفاوتی با اضطراب روزمره دارد؟

اختلالات اضطرابی (به انگلیسی: Anxiety Disorder) گروهی از بیماری‌های روانی هستند که منجر به ترس، وحشت و سایر علائمی می‌شوند که با موقعیت، تناسبی ندارند. مقداری اضطراب داشتن طبیعی است، آن هم در شرایطی که باید با مشکلی در محل کار روبه‌رو شده، به مصاحبه بروید، در آزمونی شرکت کرده یا تصمیم مهمی بگیرید. در این شرایط ممکن است احساس اضطراب و عصبی بودن داشته باشید. جالب اینجاست که برخی محققان معتقدند مقداری اضطراب می‌تواند مفید باشد چون به ما در تشخیص موقعیت‌های خطرناک و افزایش تمرکز کمک می‌کند.

اما اختلال اضطراب، فراتر از نگرانی یا ترسی خفیف و اضطراب روزمره است. در واقع زمانی‌که یکی از شرایط زیر را داشته باشید، این اختلال اتفاق افتاده است:

• اضطراب مانع عملکرد صحیح می‌شود.
• واکنش‌ها اغلب تناسبی با موقعیت‌ها ندارند (واکنش‌های افراطی)؛
• نمی‌توانید واکنش‌های خود به موقعیتی خاص را کنترل کنید.

تفاوت استرس و اضطراب چیست؟

اضطراب نوعی اختلال روانی مداوم است که می‌تواند بدون وجود هیچ‌گونه محرک بیرونی خاصی اتفاق افتد اما استرس در واقع پاسخی به محرک‌های بیرونی مانند تغییرات ناگهانی در شرایط زندگی، کار و تحصیل است. بنابراین زمانی‌که عامل استرس‌زا برطرف می‌شود، استرس نیز از بین خواهد رفت. نکته مهم اینکه استرس در طولانی‌مدت می‌تواند به اضطراب تبدیل شود، درصورتی‌که انواع اختلالات اضطرابی به‌طور مستقل وجود دارند.

علائم اختلال اضطراب در ذهن و بدن

اکنون که می‌دانید اختلال اضطراب چیست، باید با علائم آن نیز آشنا شوید تا در صورت لزوم به پزشک متخصص مراجعه کنید. علائم اختلالات اضطرابی بسته به نوع اختلال، متفاوت و به شرح زیر است:

علائم روانی اختلالات اضطرابی

• وحشت؛
• ترس؛
• ناراحتی؛
• احساس عصبانیت؛
• احساس تحریک‌پذیری؛
• افکار وسواسی و غیرقابل‌کنترل؛
• مشکل در تمرکز؛
• احساس جدایی؛
• ترس از مُردن؛
• ترس ازدست‌دادن کنترل.

علائم جسمی اختلالات اضطرابی

• بی‌قراری؛
• خشکی دهان؛
• تپش قلب؛
• تنش عضلانی؛
• تنگی نفس یا احساس خفگی؛
• حالت تهوع؛
• دست‌های سرد یا عرق‌کرده؛
• مشکل در خوابیدن یا بی‌خوابی؛
• لرز یا گُرگرفتگی؛
• لرزیدن یا تکان خوردن؛
• عرق کردن؛
• احساس سرگیجه، سبکی سر یا غش؛
• درد قفسه سینه؛
• بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن دست‌ها و پاها.

چه عواملی باعث بروز اختلال اضطراب می‌شوند؟

مانند بسیاری از بیماری‌های روانی، محققان و پزشکان دقیقا نمی‌دانند چه چیزی باعث اختلالات اضطرابی در افراد می‌شود اما مطالعات نشان داده‌اند که ترکیبی از عوامل زیر در بروز این نوع اختلالات نقش دارند:

دلایل ژنتیکی و زیستی

اختلالات اضطرابی معمولا ارثی هستند و ژنتیک در ابتلا به این اختلالات نقش دارد. اگر یکی از آشنایان درجه‌یک (مانند والدین بیولوژیکی یا خواهر و برادر) به اختلال اضطراب مبتلا باشند، احتمال اینکه شما نیز در معرض خطر ابتلا به این اختلالات قرار بگیرید بیشتر خواهد بود.

تغییرات مغزی

بخشی از مغز (آمیگدال) نقش مهمی در مدیریت استرس و اضطراب دارد. مطالعات نشان داده‌اند که مغز افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی در پاسخ به نشانه‌های اضطراب، فعالیت آمیگدال بیشتری از خود نشان می‌دهد.

عوامل محیطی و سبک زندگی

استرس شدید یا طولانی‌مدت می‌تواند تعادل انتقال‌دهنده‌های عصبی که خلق‌وخو را کنترل می‌کنند، تغییر دهد. تجربه استرس زیاد در طولانی‌مدت احتمال ابتلا به اختلال اضطرابی را افزایش می‌دهد.

رویدادهای آسیب‌زا در زندگی

تجربه رویدادی آسیب‌زا در زندگی نیز می‌تواند باعث اختلالات اضطرابی شود. این رویدادها ممکن است شامل حوادث طبیعی، تجربه حمله فیزیکی، تجاوز جنسی و موارد مشابه باشد.

عدم تعادل شیمیایی

در شکل‌گیری اضطراب، چندین انتقال‌دهنده عصبی و هورمون نقش دارند که از آن جمله می‌تواند به موارد زیر اشاره کرد:

• دوپامین؛
• گاما آمینوبوتیریک اسید؛
• سروتونین؛
• نور اپی‌نفرین.

عدم تعادل در مواد شیمیایی بالا می‌تواند منجر به اختلال اضطرابی شود.

انواع اختلالات اضطرابی را بشناسید

طبق مطالعات انجمن‌های روانپزشکی بزرگ در سراسر دنیا، انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارند که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.

اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

اختلال اضطراب فراگیر (Generalized Anxiety Disorder) که به اختصار به آن GAD می‌گویند باعث ترس، نگرانی و احساس مداوم غرق شدن در مشکلات می‌شود. این اختلال با نگرانی مکرر، غیرواقعی و بیش‌ازحد درباره اتفاقات روزمره مانند مسئولیت‌های شغلی، سلامتی یا کارهای ساده روزانه مشخص خواهد شد. اختلال اضطراب فراگیر با علائم جسمانی زیر همراه است:

• بی‌قراری؛
• احساس عصبانیت؛
• احساس خستگی مفرط؛
• مشکل در تمرکز؛
• تنش عضلانی؛
• مشکلات خواب.

اختلال هراس یا پانیک (Panic Disorder)

این بیماری شامل حملات هراس غیرمنتظره متعدد یا پانیک است. یکی از ویژگی‌های اصلی این نوع از اختلالات اضطرابی، شروع حملات بدون هشدار است. اما این موضوع غیر از اختلال اضطرابی با مشکلات سلامتی روان یا بیماری جسمی دیگری مرتبط نیست. لازم است بدانید که برخی از افراد مبتلا به اختلال هراس، اگورافوبیا نیز دارند.

اگورافوبیا (Agoraphobia)

این نوع از اختلالات اضطرابی باعث ترش شدید از غرق شدن در موقعیت‌های خاص یا ناتوانی در فرار یا دریافت کمک می‌شود. افرادی که به اگورافوبیا مبتلا هستند، اغلب از مکان‌های جدید و موقعیت‌های ناآشنا مانند مناطق بزرگ یا فضاهای بسته، جمعیت و مکان‌های خارج از خانه خود اجتناب می‌کنند. بنابراین افراد مبتلا به اگورافوبیا، ترس را در دو یا چند مورد از موقعیت‌های زیر تجربه می‌کند:

• استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی؛
• قرار گرفتن در فضاهای باز و بزرگ؛
• قرار گرفتن در محیطی بسته؛
• ایستادن در صف؛
• قرار گرفتن در میان جمعیت؛
• تنها بودن بیرون از خانه.

 اختلال اضطراب اجتماعی (Social Anxiety)

این وضعیت که قبلا آن را با نام هراس اجتماعی می‌شناختند، زمانی اتفاق می‌افتد که ترس شدید و مداومی را از قضاوت‌های منفی دیگران یا حتی ترس از موردتوجه قرار گرفتن تجربه کنید.

فوبیاهای خاص (Specific Phobias) مانند ترس از ارتفاع یا حیوانات

فوبیا زمانی رخ می‌دهد که چیزی باعث ترس یا اضطراب شدید شده و به‌طور مداوم و به‌شکل چشمگیری می‌تواند زندگی شما را مختل کند. صدها نوع فوبیا شناسایی شده است و تقریبا برای همه آن‌ها یک تشخیص وجود دارد که همان فوبیای خاص است. فوبیاهای خاص می‌توانند شامل ترس از ارتفاع، ترس از آب، ترس از حیوانات مختلف و بسیاری موارد دیگر باشند.

اختلال اضطرابی شبه‌جسمی (Somatoform Anxiety Disorder)

این نوع اختلال اضطرابی به علائم جسمی اشاره می‌کند که ناشی از اضطراب بوده اما توضیح پزشکی برای آن‌ها وجود ندارد. افراد مبتلا به این نوع اختلال به‌دلیل فکر کردن طولانی‌مدت به مشکلات و مسائل در آینده، علائمی به شرح زیر دارند. همین علائم حتی می‌توانند اضطراب را شدیدتر کنند:

• تنش عضلانی؛
• سردرد؛
• مشکلات گوارشی؛
• درد مزمن بدنی.

اختلال سکوت انتخابی یا لالی انتخابی (Selective Mutism)

لالی انتخابی یکی از انواع اختلالات اضطرابی است و زمانی اتفاق می‌افتد که فرد در موقعیت‌های خاص به‌دلیل ترس یا اضطراب صحبت نمی‌کند. این اختلال معمولا در کودکان خردسال دیده می‌شود اما ممکن است نوجوانان یا حتی بزرگسالان نیز آن را تجربه کنند.

اختلال وسواس فکری عملی (OCD)

اختلال وسواس فکری ـ عملی (Obsessive Compulsive Disorder) که به‌اختصار به آن OCD می‌گویند یکی از اختلالات اضطرابی است که در آن افکار ناخواسته مکرری باعث انجام رفتارهای تکراری می‌شود. این رفتارهای تکراری می‌توانند به‌طور قابل‌توجهی در تعاملات اجتماعی و انجام وظایف روزانه اختلال ایجاد کنند. نکته مهم اینکه، OCD نوعی بیماری مادام‌العمر (مزمن) است اما علائم آن ممکن است به‌مرور زمان ظاهر و ناپدید شود.

 اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

اختلال استرس پس از سانحه (Post Traumatic Stress Disorder) که به‌اختصار به آن PTSD می‌گویند نوعی بیماری روانی شایع است که می‌تواند بعد از رویدادی آسیب‌زا ایجاد شود. علائم این اختلال به شرح زیر هستند.

• اضطراب؛
• فلش‌بک؛
• باورها و افکار منفی؛
• گوش‌به‌زنگی بیش‌ازحد.

منظور از سانحه یا رویداد آسیب‌زا، اتفاقی است که می‌تواند تهدیدکننده زندگی یا تهدیدی جدی برای سلامت جسمی، عاطفی یا معنوی باشد.

اختلال استرس حاد (Acute Stress Disorder)

اختلال استرس حاد می‌تواند در مدت یک‌ماه بعد از تجربه رویدادی آسیب‌زا مانند فاجعه‌ای طبیعی یا حمله مانند حمله فیزیکی یا تجاوز و سوءاستفاده کلامی رخ دهد. این اختلال ارتباط نزدیکی با اختلال استرس پس از سانحه دارد. اختلال استرس حاد شامل پاسخ‌های استرسی زیر است.

• اضطراب؛
• ترس شدید یا درماندگی؛
• احساس بی‌حسی یا جدا شدن از بدن؛
• اجتناب از موقعیت‌ها، مکان‌ها یا سایر یادآوری‌های مربوط به رویداد آسیب‌زا.

 اختلال اضطراب جدایی (Separation Anxiety Disorder) در کودکان و نوجوانان

این نوع از اختلالات اضطرابی زمانی اتفاق می‌افتد که کودکان و نوجوانان هنگام جدایی از یکی از عزیزانشان مانند پدر و مادر یا حتی پرستار، احساس اضطراب بیش‌ازحد دارند. اضطراب جدایی در نوزادان و کودکان کوچک مرحله‌ای طبیعی از رشد آن‌ها است، اما اختلال اضطراب جدایی می‌تواند نوجوانان و حتی بزرگسالان را نیز تحت‌ تأثیر قرار دهد.

عوامل خطر اختلال اضطراب چیست؟

برخی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی را افزایش دهند که در ادامه بررسی خواهند شد.

تروما

کودکانی که مورد سوءاستفاده یا تروما قرار گرفته یا شاهد رویدادی آسیب‌زا بوده‌اند، در برهه‌ای از زندگی خود در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات اضطرابی قرار دارند. علاوه‌براین، بزرگسالانی که رویدادی آسیب‌زا را تجربه کرده‌اند نیز می‌توانند به این اختلالات مبتلا شوند.

استرس

رویدادی بزرگ یا مجموعه‌ای از موقعیت‌های استرس‌زای کوچک در زندگی ممکن است باعث اضطراب بیش‌ازحد شود. به‌عنوان‌مثال، مرگ در خانواده، استرس‌های کاری یا نگرانی‌های مداوم در مورد مسائل مالی منجر به استرس می‌شوند.

استرس ناشی از بیماری

ابتلا به بیماری می‌تواند نگرانی‌های قابل‌توجهی درباره مسائلی مانند درمان و هزینه و زندگی آینده ایجاد کرده و باعث ابتلا به اختلال اضطرابی شود.

سایر اختلالات روانی

افرادی که به دیگر اختلالات روانی مانند افسردگی مبتلا هستند، اغلب به اختلال اضطرابی نیز مبتلا می‌شوند.

شخصیت

افرادی که شخصیت‌های خاصی دارند، بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به اختلالات اضطرابی هستند.

مصرف مواد مخدر و الکل

مصرف یا سوءمصرف و حتی ترک مواد مخدر و الکل می‌تواند باعث اضطراب یا بدتر شدن آن شود.

عوارض اختلالات اضطرابی چیست؟

ابتلا به اختلالات اضطرابی، چیزی فراتر از نگران کردن شما در طول زندگی است. این اختلالات می‌تواند منجر به ابتلا یا بدتر شدن سایر بیماری‌های روانی و جسمی نیز شوند. این بیماری‌های روانی و جسمی به شرح زیر هستند:

• افسردگی یا سایر اختلالات سلامت روان؛
• سوءمصرف مواد؛
• مشکلات گوارشی یا روده‌ای؛
• مشکل در خواب یا بی‌خوابی؛
• سردرد و درد مزمن؛
• افکار خودکشی؛
• انزوای اجتماعی؛
• مشکلات عملکردی در مدرسه یا محل‌کار؛
• کاهش کیفیت زندگی.

چطور اختلال اضطراب تشخیص داده می‌شود؟

برای تشخیص اختلالات اضطرابی چندین روش وجود دارد که در ادامه بررسی خواهند شد.

مصاحبه بالینی و ارزیابی روان‌شناختی

اگر شما یا یکی از فرزندانتان علائم اختلال اضطرابی که در بخش‌های قبلی بررسی شد را تجربه می‌کنید، باید به روانپزشک مراجعه کنید. پزشک برای تشخیص اختلال اضطراب، معاینه فیزیکی انجام داده و سابقه پزشکی شما را بررسی می‌کند. اقدامات پزشک برای تشخیص اختلال اضطرابی را می‌توان این طور توضیح داد:

• پزشک ابتدا معاینه فیزیکی انجام می‌دهد.
• پزشک درباره سابقه پزشکی شما سوالاتی می‌پرسد. تا مشخص شود آیا یکی از اعضای درجه یک خانواده شما به این اختلالات مبتلا است یا خیر.
• برای ارزیابی دقیق‌تر باید اطلاعات کاملی درباره داروهایی که مصرف می‌کنید در اختیار پزشک قرار دهید.

لازم است بدانید هیچ‌نوع آزمایش خون یا اسکن تصویربرداری برای تشخیص اختلالات اضطرابی وجود ندارد. اما پزشک ممکن است برخی از این آزمایش‌ها را برای رد کردن احتمال ابتلا به بیماری‌های جسمی که منجر به علائم شده‌اند، تجویز کند. چون برخی از بیماری‌ها مانند پُرکاری تیروئید علائمی مشابهی با اختلال اضطرابی نشان می‌دهند.

اگر علت بروز علائم، بیماری جسمی زمینه‌ای نباشد، پزشک متخصص شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع می‌دهد.

متخصص سلامت روان، مانند روان‌شناس یا روانپزشک، مصاحبه‌ای با شما انجام داده یا می‌خواهد فرم نظرسنجی خاصی را تکمیل کنید. در ادامه، پزشک در مورد علائم، عادات خواب و سایر رفتارها سوالاتی می‌پرسد.

برای شروع و تشخیص اولیه اختلال اضطرابی، می‌توانید از تست آنلاین اختلال اضطرابی دکتر ساینا استفاده کنید.

تست‌های معتبر آنلاین روان‌سنجی

تست‌های معتبری مانند تست اختلال اضطراب عمومی یکی از انواع روش‌هایی است که پزشک متخصص برای اندازه‌گیری سطح اضطراب استفاده می‌کند. از جمله تست‌های آنلاین روان‌سنجی برای تشخیص این اختلالات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تست اضطراب کتل (CAQ)؛
• تست اضطراب بک؛
• تست اضطراب هامیلتون؛
• تست تشخیص پانیک؛
• تست اختلال اضطراب فراگیر.

همچنین برای دسترسی به تمامی تست‌های روانشناسی آنلاین و دریافت ارزیابی‌های تخصصی‌تر، کافی است به صفحه تست آنلاین روانشناسی در وبسایت دکتر ساینا مراجعه کنید و بدون نیاز به حضور فیزیکی، سلامت روان خود را بررسی کنید.

درمان اختلال اضطراب چگونه انجام می‌شود؟

پزشک متخصص پس از تشخیص نوع اختلال اضطرابی، ممکن است یک یا چندین روش درمانی را پیشنهاد کند که به شرح زیر هستند:

دارو درمانی (داروهای ضد اضطراب، ضد افسردگی)

داروها نمی‌توانند اختلالات اضطرابی را درمان کنند اما می‌توانند علائم را بهبود بخشیده و به شما کمک کند تا عملکرد بهتری داشته باشید. داروهایی که برای کمک به درمان اختلال اضطرابی تجویز می‌شوند به شرح زیر هستند:

• داروهای ضدافسردگی: این داروها عمدتا افسردگی را درمان می‌کنند، اما می‌توانند به درمان اختلالات اضطرابی نیز کمک کنند. داروهای افسردگی، نحوه استفاده مغز از مواد شیمیایی خاص برای بهبود خلق‌وخو و کاهش استرس را تنظیم می‌کنند.
• بنزودیازپین‌ها: این دسته از داروها می‌توانند سطح اضطراب، وحشت و نگرانی شما را کاهش دهند اما چون عوارض شدیدی ایجاد می‌کنند حتما باید توسط پزشک و برای مدت‌زمان کوتاهی تجویز شوند. بنابراین از مصرف خودسرانه آن‌ها جدا خودداری کنید.
• مسدودکننده‌های بتا: این داروها می‌توانند به کاهش برخی از علائم جسمی اختلالات اضطرابی مانند ضربان قلب سریع، رعشه و لرزش کمک کنند. بنابراین این داروها، جنبه‌های روانی اختلال اضطرابی را درمان نخواهند کرد.

روان‌درمانی برای اختلالات اضطرابی

روان‌درمانی که به آن گفت‌گو درمانی نیز گفته می‌شود، اصطلاحی رایج برای انواع تکنیک‌های درمانی است که هدف آن‌ها شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای ناسالم است. بنابراین پزشک متخصص در مورد استراتژی‌های روان‌درمانی مختلفی با شما صحبت می‌کند که به شرح زیر هستند:

درمان شناختی رفتاری (CBT)

درمان شناختی رفتاری یکی از رایج‌ترین روش‌های روان‌درمانی برای کمک به مدیریت اختلالات اضطرابی است. در این روش، پزشک متخصص به شما آموزش می‌دهد چطور الگوهای فکری و رفتارهایی که منجر به احساسات آزاردهنده می‌شوند را تشخیص داده و کنترل کنید. در نهایت نیز آموزش می‌بینید که چطور روی تغییر افکار و واکنش‌ها به موقعیت‌های محرک کار کنید.

مواجهه‌ درمانی

مواجهه‌درمانی نوعی روان‌درمانی است که در آن پزشک متخصص محیطی امن برای شما ایجاد می‌کند تا در معرض ترس‌های خود قرار بگیرید. ترس‌ها ممکن است شامل موقعیت‌ها، فعالیت‌ها یا هر چیز دیگری باشند. مواجهه‌درمانی به شما نشان می‌دهد که قادر به مقابله با ترس‌های خود هستید. بنابراین یاد می‌گیرید چطور باورهای جدید و واقع‌بینانه‌تری را به چیزهایی که از آن‌ها می‌ترسید، پیوند بزنید. در نهایت نیز با ترس‌هایتان راحت‌تر کنار می‌آیید.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد که به‌اختصار به آن ACT می‌گویند، روشی روان درمانی است که به شما کمک می‌کند تا با احساسات و افکار دردناک خود به شیوه‌ای سالم‌تر کنار آمده و رفتارهایی مبتنی بر ارزش‌ها در پیش‌ بگیرید. به‌عبارت‌ساده‌تر، ACT به‌جای تلاش برای از بین بردن یا کنترل افکار و احساسات ناخواسته، به شما آموزش می‌دهد چطور آن‌ها بپذیرید و از طریق تمرین ذهن‌آگاهی، تعهد و پذیرش، انعطاف‌پذیری روان‌شناختی خود را افزایش دهید.

تمرینات ذهن‌آگاهی و مدیتیشن

تمرینات ذهن‌آگاهی و مدیتیشن از جمله روش‌های کمک‌درمانی در درمان انواع بیماری‌های روانی هستند. این تمرینات می‌توانند به کاهش علائم اختلالات اضطرابی نیز کمک کنند.

سبک زندگی و تغذیه سالم

تغییر در سبک زندگی مانند ورزش کردن و داشتن تغذیه سالم عامل مهمی در درمان بیماری‌‌های روانی است و می‌تواند به کاهش علائم انواع اختلالات اضطراب نیز کمک کند.

درمان ترکیبی (دارو + روان‌درمانی)

درمان ترکیبی شامل مصرف داروها و استفاده از روش‌های روان‌درمانی یکی از بهترین اقدامات برای کمک به درمان اختلالات اضطرابی است.

درمان قطعی اضطراب چیست؟

درمان قطعی اضطراب شامل ترکیبی از روش‌های درمانی است که در بخش قبلی معرفی شدند. بنابراین لازم است علاوه‌بر مصرف دارو، روش‌های روان‌درمانی مانند تکنیک‌های درمانی شناختی-رفتاری را انجام داده و از طرفی سبک زندگی خود را نیز تغییر داده، ورزش کنید و تغذیه سالم داشته باشید. تمامی این موارد در کنار یکدیگر به مدیریت و کنترل اضطراب کمک خواهند کرد.

پیشگیری از اختلال اضطراب

متأسفانه هیچ روش قطعی برای پیش‌بینی اینکه چه چیزی باعث اختلالات اضطراب در افراد می‌شود، وجود ندارد که بتوان از آن پیشگیری کرد اما اگر مضطرب هستید می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید.

• از مصرف الکل و مواد مخدر خودداری کنید؛
• در زمان شروع اضطراب سعی کنید آرامش خود را حفظ کرده یا به محیطی آرام بروید؛
• ورزش کنید حتی اگر فقط پیاده‌روی کوتاه باشد؛
• رژیم غذایی سالم داشته باشید؛
• تکنیک‌های آرامش‌بخشی مانند تنفس آهسته و مدیتیشن انجام دهید؛
• در صورت امکان از عامل اضطراب دوری کنید؛
• برای بهبود شرایط منتظر نمانید و به پزشک متخصص مراجعه کنید.

سؤالات متداول