روان‌پریشی چیست؟ علائم، انواع و روش‌های درمان

روان‌پریشی مجموعه‌ای از علائم است که وقتی فردی در تشخیص مرز بین واقعیت و خیال با مشکل مواجه می‌شود اتفاق می‌افتد. فرد روان‌پریش ممکن است به‌دلیل عوامل جسمی، روانی یا محیطی از دنیای واقعی فاصله بگیرد. خوشبختانه، در بسیاری از موارد می‌توان روان‌پریشی را با دارو، مشاوره و تکنیک‌های روان‌شناختی کنترل کرد. اگر می‌خواهید بدانید روان‌پریشی چیست و چگونه می‌توان فرد روان‌پریش را تشخیص داد، پیشنهاد می‌کنیم این مقاله را مطالعه کنید.

روان پریشی چیست؟

روان‌پریشی (Psychosis) زمانی رخ می‌دهد که ارتباط فرد به دلایل مختلف با دنیای واقعی قطع می‌شود و از تشخیص مرز بین وهم و واقعیت عاجز می‌ماند. او چیزهایی را می‌بیند که ما نمی‌بینیم و صداهایی را می‌شنود که ما نمی‌شنویم. حتی چیزهایی را لمس می‌کند که وجود خارجی ندارند و باورهایش آن‌قدر عجیب و غیرواقعی هستند که فقط برای خودش درست به نظر می‌رسند. روان‌پریشی بیماری نیست بلکه اصطلاحی است که از آن برای توصیف مجموعه‌ای از علائم خاص استفاده می‌کنند.

دو اپیزود مهم که از ویژگی‌های روان‌پریشی هستند عبارت‌اند از:

• توهم؛
• هذیان.

توهم

توهمات (Hallucinations) زمانی اتفاق می‌افتد که بخش‌هایی از مغز طوری عمل می‌کنند که حواس پنجگانه شما شامل بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه را به اشتباه می‌اندازند. به این ترتیب چیزهایی را حس می‌کنید که به نظر می‌رسد واقعی هستند اما در واقعیت وجود ندارند. برای مثال، توهم شنوایی به‌معنای شنیدن صداهایی است که فقط خودتان می‌شنوید نه دیگران.

هذیان

در دوره‌های هذیان (Delusions) روان‌پریشی شما باورهای نادرستی دارید که به‌شدت به آنها پایبند هستید با اینکه دیگران آنها را باور ندارند یا شواهد زیادی برای نادرست‌بودن آنها وجود دارد. برای مثال، افرادی که توهم کنترل دارند، تصور می‌کنند آن‌قدر مهم هستند که کسی افکار یا اعمال آنها را کنترل می‌کند یا افرادی در تعقیب آنها هستند.

روان پریشی شامل چه علائمی است؟

روان پریشی به‌شکل ناگهانی شروع نمی‌شود بلکه از نوعی الگو پیروی می‌کند. اغلب اوقات قبل از اینکه اپیزودهای روان پریشی آغاز شوند، یک سری تغییرات تدریجی در نحوه تفکر و درک شما از جهان رخ می‌دهد. برخی از علائم هشداردهنده‌ای که ممکن است شما یا اطرافیان متوجه آن شوید عبارت‌اند از:

• افت نمرات یا ضعف در عملکرد شغلی؛
• مشکل در تفکر واضح یا تمرکز؛
• رعایت‌نکردن بهداشت یا اصول مراقبت از بدن؛
• سوءظن به اطرافیان؛
• هیجانات قوی‌تر از حد معمول نسبت به موقعیت‌های کاملا معمولی و عادی؛
• تمایل شدید به تنهایی در ساعت‌های طولانی.

بعد از آن، روان‌پریشی شامل یک‌سری علائم اولیه خواهد بود که عبارت‌اند از:

• شنیدن یا دیدن چیزهایی که دیگران نمی‌شنوند و نمی‌بینند؛
• پایبندی به باورها یا افکار غیرمعمول بدون توجه به اینکه دیگران چه می‌گویند؛
• فاصله‌گرفتن از دوستان و خانواده؛
• مراقبت‌نکردن از سلامت جسمی و روحی؛
• مشکل در تمرکز یا تفکر واضح درباره موضوعات مختلف.

از آنجایی که این نشانه‌ها می‌توانند با برخی بیماری‌های دیگر اشتباه گرفته شوند، برای تشخیص دقیق و شروع درمان به‌موقع بسیار ضروری است که توسط پزشک متخصص ارزیابی شوند. در همین راستا، شما می‌توانید از خدمات ویزیت آنلاین با روانپزشک استفاده کنید تا بدون اتلاف وقت و تنها از طریق تماس تلفنی و چت آنلاین یا مشاوره تصویری، علائم خود را با یک متخصص در میان بگذارید و بهترین راهکار درمانی متناسب با شرایط‌تان را دریافت کنید.

سه مرحله روان پریشی

پزشکان روان‌پریشی را به سه اپیزود تقسیم می‌کنند. اینکه هر مرحله چگونه به نظر می‌رسد یا چقدر طول می‌کشد، از فردی به فرد دیگر متفاوت است. این سه مرحله عبارت‌اند از:

مرحله مقدماتی

در این مرحله، تغییرات تدریجی خفیفی در افکار و خلق‌وخوی شما به وجود می‌آید. معمولا شامل موارد زیر است:

• مشکل در خوابیدن؛
• احساس اندوه؛
• اضطراب؛
• ازدست‌دادن انگیزه و تمرکز؛
• فاصله‌گرفتن از دوستان و خانواده؛
• سوءظن به دیگران و باورهای عجیب و غریب.

مرحله حاد

این زمانی است که روان پریشی علائم معمول خود را نشان می‌دهد. برخی از این علائم عبارت‌اند از:

• گیجی؛
• هذیان؛
• توهم؛
• تغییرات رفتاری و شخصیتی.

تغییرات این مرحله را اطرافیان شما هم به‌وضوح متوجه می‌شوند.

مرحله بهبودی

با اینکه برخی از علائم شما ممکن است مدتی باقی بمانند، درنهایت برطرف می‌شوند و اجازه می‌دهند که به زندگی عادی روزمره خود برگردید. بیشتر افراد اگر از رویکردهای درمانی مناسب بهره‌مند شوند، به‌طور کامل بهبود می‌یابند. بعد از بهبودی ممکن است هرگز دوره‌های روان پریشی را تجربه نکنید.

تفاوت روان پریشی با دیگر اختلالات روانی

مهم‌ترین تفاوت روان‌پریشی با اختلالات روانی دیگر این است که روان‌پریشی یک اختلال مستقل یا بیماری نیست، بلکه مجموعه‌ای از علائم است که در بسیاری از اختلالات روانی وجود دارد، برای مثال:

• اسکیزوفرنی اغلب شامل اپیزودهای روان پریشی است؛
• برخی اپیزودهای اختلال دوقطبی (نه همیشه) ممکن است شامل روان پریشی باشند؛
• در افسردگی فقط زمانی که شدید و خاص باشد، علائم روان پریشی مشاهده می‌شود؛
• در اختلال شخصیت مرزی گاهی ممکن است علائم شبه‌روان‌پریشی دیده شود اما علائم آن گذرا هستند.

با این اوصاف می‌توان گفت بیماری‌هایی که به آنها اشاره کردیم، در واقع از علل بروز روان‌پریشی هستند.

چه عواملی باعث بروز روان‌پریشی می‌شوند؟

پزشکان هنوز نمی‌دانند دقیقا چه چیزی باعث روان پریشی می‌شود. ظاهرا ریشه ژنتیکی دارد ولی در همه موارد این‌طور نیست. به‌طورکلی، می‌توان گفت بیماری‌های جسمی یا روانی، مصرف دارو یا الکل و رویدادهای آسیب‌زا ممکن است در روان پریشی نقش داشته باشند. برخی از عواملی که باعث بروز علائم روان پریشی می‌شوند عبارت‌اند از:

اختلالات روانی

به‌جز اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی، مشکلات روان‌شناختی دیگری ازجمله استرس شدید، اضطراب یا افسردگی هم می‌توانند اپیزودهای روان‌پریشی را ایجاد کنند. کم‌خوابی شدید هم می‌تواند یکی از دلایل باشد.

تروما

مرگ یکی از عزیزان، سوءاستفاده جنسی مثل تجاوز یا مواردی مثل جنگ می‌توانند به روان پریشی منجر شوند. نوع ترومایی که دارید و اینکه در چه سنی برایتان رخ داده است، نقش بسیار مهمی در روان پریشی دارد.

سوءمصرف مواد مخدر

هردو دسته مواد مخدر، یعنی آنهایی که سیستم عصبی را سرکوب می‌کنند (مثل حشیش) و آنهایی که سیستم عصبی را تحریک می‌کنند (مثل کوکائین و آمفتامین‌ها)، می‌توانند بر فعالیت مغزی شما تأثیر شدیدی بگذارند؛ به‌طوری که آنچه برای شما واقعی به نظر می‌رسد با دنیای بیرونی همخوانی ندارد. برخی داروهای تجویزی هم می‌توانند همین اثر را ایجاد کنند و به روان پریشی منجر شوند.

بیشتر اوقات با قطع مصرف دارو یا مواد مخدر، روان پریشی برطرف می‌شود. بااین‌حال، ارتباط بسیار قدرتمندی بین همه این داروها و روان پریشی اولیه وجود دارد. بیش از ۲۵درصد افرادی که به روان پریشی ناشی از مصرف آمفتامین مبتلا هستند، بعدها به اختلالات روان پریشی مبتلا می‌شوند. حشیش تقریبا در نیمی از موارد ابتلا نقش دارد.

مطالعات نشان می‌دهند که این مواد ممکن است آن‌قدرها تأثیرشان قوی نباشد که روان پریشی را در افرادی که از قبل بیماری‌های روانی مثل اسکیزوفرنی یا سابقه خانوادگی ابتلا به روان پریشی دارند آشکار کند.

اگر مدتی است که از چنین مواد مخدری استفاده می‌کنید، احتمالا هنگام قطع ناگهانی مصرف آن علائم روان پریشی هم سراغتان بیاید.

برخی از بیماری‌ها

یک‌سری بیماری‌ها می‌توانند در بروز روان پریشی نقش داشته باشند که مهم‌ترین آنها کم‌کاری تیروئید و صرع هستند. سایر بیماری‌ها عبارت‌اند از:

• آسیب‌های مغزی ناشی از ضربه؛
• تومورهای مغزی؛
• سکته مغزی؛
• پارکینسون؛
• آلزایمر؛
• زوال عقل؛
• بیماری‌های نقص سیستم ایمنی ازجمله ایدز و HIV؛
• لوپوس؛
• ام‌اس (MS)؛
• قند خون پایین (هیپوگلیسمی)؛
• سیفلیس؛
• مالاریا.

داروهای تجویزی برای اختلالات روانی

داروهایی که برای درمان بیماری‌های روانی به کار می‌روند هم می‌توانند مشکلاتی ایجاد کنند. اگر ماه‌ها یا سال‌هاست داروهای ضد روان‌پریشی مثل کلرپرومازین، فلوفنازین، هالوپریدول و پرفنازین مصرف می‌کنید، هرچند نادر است باز هم ممکن است به نوعی اختلال حرکتی به‌نام دیسکینزی تأخیری (Tardive Dyskinesia) مبتلا شوید و دلیل آن اثرات طولانی‌مدت داروها روی مغز شماست.

از سوی دیگر، چنانچه مصرف داروهای ضد روان‌پریشی را متوقف کنید، ممکن است به روان‌پریشی فوق‌حساس مبتلا شوید. پزشکان تصور می‌کنند دلیل این مشکل، مصرف مداوم این داروهاست که باعث می‌شود چگونگی پاسخ مغز به مواد شیمیایی مانند دوپامین تغییر کند. داروی آریپیپرازول (ابیلیفای) به تعادل پاسخ مغز کمک می‌کنند، اما باز هم باید مصرف آن تحت نظر پزشک باشد.

بیشتر علائم ناشی از مواد و دارو به‌محض ترک آنها از بین می‌روند. بااین‌حال، روان پریشی ناشی از کوکائین یا پی‌سی‌پی (PCP) که با نام‌های فن‌سیکلیدین یا گرد فرشته هم شناخته می‌شود و آمفتامین‌ها، ممکن است هفته‌ها باقی بمانند. هنگامی که منتظر سپری‌شدن اپیزود روان پریشی هستید، پزشک شما می‌تواند علائم را با داروهای ضد اضطراب مثل لورازپام یا داروهای ضد روان پریشی دیگری تسکین دهد.

سوءمصرف الکل

اگر عادت به مست‌شدن با الکل دارید، گاهی ناگهان مصرف آن را قطع می‌کنید یا مدت‌های طولانی است به الکل اعتیاد دارید، ممکن است هذیان یا توهم سراغتان بیاید. در چنین شرایطی پزشک می‌تواند با داروهای ضد روان پریشی یا سایر داروها شما را درمان کند. اگر برای همیشه الکل را کنار بگذارید، احتمالا علائم روان پریشی شما بعد از درمان بازنخواهد گشت.

روان‌پریشی چه انواعی دارد؟

روان پریشی بسته به اینکه علت آن چیست، انواع مختلفی دارد که شامل موارد زیر هستند:

روان پریشی پس از زایمان (Postpartum Psychosis)

این نوع روان پریشی ناشی از افسردگی پس از زایمان است که ممکن است چند روز تا چند هفته بعد از زایمان اتفاق بیفتد. معمولا نادر است ولی درصورت بروز باید آن را جدی گرفت. بیشتر در مادرانی دیده می‌شود که از قبل به اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی مبتلا بوده‌اند. پزشکان نمی‌توانند با قطعیت بگویند که چه چیزی باعث این نوع روان پریشی می‌شود اما احتمال می‌دهند که کمبود خواب، تغییرات هورمونی و ژنتیک می‌تواند در آن نقش داشته باشد.

در این نوع روان پریشی، علاوه بر توهم و هذیان، تغییرات خلق‌وخو مانند غم و/ یا شادی هم در فرد مشاهده می‌شود. اگر در خودتان یا فردی از عزیزانتان چنین نشانه‌هایی را سراغ دارید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید؛ هرچه زودتر بهتر.

روان پریشی دوقطبی (Bipolar Psychosis)

حدود نیمی از بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی گاهی توهم و هذیان را هم تجربه می‌کنند؛ به‌ویژه در اپیزودهای شیدایی (مانیا) که در آن انرژی بسیار بالایی به بیمار دست می‌دهد. درمان این نوع روان پریشی شامل تجویز داروهای ضد روان پریشی و درمان با جریان تشنج‌آور الکتریکی (ECT) است که طی آن جریان الکتریکی خفیفی را از مغز عبور می‌دهند.

روان پریشی پس از تشنج (Postictal Psychosis)

روان پریشی پس از تشنج (PIP) در افراد مبتلا به صرع که چندین تشنج پشت سر هم داشته‌اند اتفاق می‌افتد؛ به‌ویژه اگر به‌مدت طولانی به اختلال تشنج مبتلا بوده باشند یا در گذشته نوعی بیماری روانی هم داشته‌اند.

داروهای ضد روان پریشی ازجمله اولانزاپین و ریسپریدون می‌توانند علائم این بیماری را متوقف کنند و از تکرار اپیزودها در آینده جلوگیری به عمل آورند.

روان پریشی میکسدماتوز (Myxedematous Psychosis)

این نوع روان پریشی بیشتر در افراد مبتلا به کم‌کاری تیروئید اتفاق می‌افتد. هورمون تیروئید بر مغز ما تأثیر می‌گذارد بنابراین، اگر مقدار کافی از آن در بدن وجود نداشته باشد، ممکن است باعث توهم، هذیان و تغییراتی در حس چشایی یا بویایی ما شود. پزشک با مشکوک‌شدن به این نوع روان پریشی در بیمار، ابتدا آزمایش هورمون محرک تیروئید (TSH) را تجویز می‌کند تا مطمئن شود که این علائم به روان پریشی میکسدما مرتبط هستند نه بیماری‌هایی مانند اسکیزوفرنی.

بهترین درمان برای این نوع روان پریشی، مصرف داروهای هورمون تیروئید است که به این غده کمک می‌کند فعالیت طبیعی داشته باشد.

روان پریشی کورساکف (Korsakoff Psychosis)

این نوع روان پریشی یکی از عوارض اختلال مغزی خاصی به نام انسفالوپاتی ورنیکه (Wernicke Encephalopathy) است که به‌دلیل کمبود ویتامین B1 اتفاق می‌افتد. بیشتر در افراد مبتلا به اختلال سوءمصرف الکل دیده می‌شود. روان پریشی کورساکف علاوه بر ایجاد مشکلات جدی در حافظه، می‌تواند باعث سردرگمی و تغییرات هیجانی در فرد شود. در این حالت ممکن است داستان‌های دروغین یا گیج‌کننده درباره چیزی تعریف کند؛ زیرا نمی‌تواند به یاد بیاورد واقعا چه اتفاقی افتاده است.

این نوع روان پریشی را می‌توان با بازگرداندن میزان ویتامین ب۱ بدن به سطح طبیعی و در کنار آن، رعایت رژیم غذایی مغذی و مصرف آب کافی درمان کرد.

روان پریشی ناشی از قاعدگی

این نادرترین نوع روان پریشی است و در ابتدای دوره قاعدگی، هنگام تخمک‌گذاری یا چند روز قبل از شروع قاعدگی اتفاق می‌افتد. دلیل اصلی آن به‌هم‌خوردن تعادل هورمونی در زمان‌های متفاوتی از چرخه قاعدگی است که می‌تواند بر تفکر و خلق‌وخوی شما تأثیر بگذارد. این نوع روان پریشی خیلی سریع خود را نشان می‌دهد ولی به همان سرعت هم ناپدید می‌شود. در طول اپیزودها، ممکن است درباره رویدادهای اطرافتان گیج شوید، توهم بزنید و چیزهایی را باور کنید که به‌وضوح نادرست هستند. می‌توان با داروهای ضد روان پریشی و درمان شناختی‌رفتاری (CBT) این نوع روان پریشی را درمان کرد.

عوارض روان پریشی

یکی از پیامدهای روان پریشی، مشکلاتی است که برای مراقبت از خودتان یا انجام کارهای روزانه‌تان با آنها روبه‌رو می‌شوید. متأسفانه برخی از افراد وقتی برای مقابله با علائم خود از مواد مخدر یا الکل استفاده می‌کنند، دچار سوءمصرف مواد می‌شوند. به همین دلیل است که هرچه زودتر برای درمان روان پریشی اقدام کنید بهتر است.

تشخیص روان‌پریشی چگونه است؟

برای تشخیص روان‌پریشی می‌توانید به روان‌شناس یا روان‌پزشک مراجعه کنید. آنها با بررسی علائم شما به‌دنبال علل روان‌پریشی و بیماری‌های مرتبط با آن می‌گردند. ممکن است برای تشخیص به آزمایش‌های غربالگری مواد مخدر و آزمایش خون برای بررسی علل جسمی نیاز باشد. پزشکان پس از رد سایر مواردی که می‌توانند باعث علائم روان‌پریشی شوند، بیماری‌های روانی را تشخیص می‌دهند.

آزمایش‌های روان پریشی خاصی برای تشخیص این مشکل وجود ندارد. بااین‌حال، پزشک چند سؤال از شما می‌پرسد. برای نمونه:

• آیا سابقه بیماری روانی در خانواده شما وجود دارد؟
• آیا دارویی مصرف می‌کنید یا از مواد مخدر غیرقانونی استفاده می‌کنید؟
• به‌تازگی چه تغییراتی در خلق‌وخوی شما ایجاد شده است؟
• آیا قادر به انجام فعالیت‌های معمول خود هستید؟
• آیا توهم یا هذیان داشته‌اید؟

با پاسخ به این پرسش‌ها می‌توانید به پزشک در تشخیص وجود روان پریشی یا علل آن کمک کنید.

روش‌های درمان روان پریشی

اگر می‌خواهید تأثیر درمان روان پریشی را ببینید، باید به‌موقع و پس از اولین دوره روان پریشی برای درمان آن اقدام کنید. هرچه زودتر این کار را شروع کنید، تأثیر منفی کمتری بر روابط، شغل و تحصیل شما خواهد گذاشت.

به‌طورکلی، درمان روان پریشی به علت زمینه‌ای آن بستگی دارد. در بیشتر موارد با درمان این علت، روان پریشی خودبه‌خود برطرف می‌شود. رویکردهای مختلف درمانی برای روان‌پریشی عبارت‌اند از:

دارودرمانی

داروهای ضد روان پریشی رایج‌ترین نوع دارو برای درمان علائم آن هستند، اما داروهای دیگری مانند داروهای ضد افسردگی یا لیتیوم نیز ممکن است کمک کنند.

درمان شناختی‌رفتاری (CBT)

با درمان شناختی‌رفتاری می‌توانید اپیزودهای روان پریشی را تشخیص دهید و برخی از بیماری‌های روانی را که باعث روان پریشی می‌شوند یا آن را بدتر می‌کنند بهبود بخشید. برای مثال، اگر اختلالاتی مانند اسکیزوفرنی را مدیریت کنید، ممکن است اصلا دوره‌های روان پریشی در شما ظاهر نشوند. علاوه بر آن، رویکرد شناختی‌رفتاری به شما کمک می‌کند بفهمید آنچه می‌بینید و می‌شنوید واقعی است یا خیالی. به این ترتیب مرز بین وهم و دنیای واقعی را راحت‌تر درک خواهید کرد.

مراقبت تخصصی هماهنگ (CSC)

این رویکرد، دارو و روان‌درمانی را با خدمات اجتماعی و پشتیبانی کاری و آموزشی ترکیب می‌کند. معمولا از آن برای مدیریت اسکیزوفرنی استفاده می‌کنند اما در درمان روان پریشی هم کاربرد دارد.

بستری در بیمارستان

در موارد حاد روان پریشی، به‌ویژه زمانی که ممکن است فرد دست به کارهای خطرناک بزند و برای خودش یا دیگران مشکلی ایجاد کند، او را در بیمارستان یا مراکز درمانی تخصصی بستری می‌کنند.

برنامه‌های حمایتی

بسیاری از افراد به‌دلیل بیماری‌های دیگری مانند اختلالات مصرف الکل یا مواد مخدر و اختلالات شخصیتی، روان پریشی را تجربه می‌کنند. این افراد با شرکت در برنامه‌های اجتماعی، کاری و خانوادگی می‌توانند تا حدی تأثیر روان پریشی و بیماری‌های مرتبط با آن را کاهش دهند. در چنین برنامه‌هایی، روش‌های سالم تفکر را به افراد می‌آموزند و اینکه چطور علائم و بیماری زمینه‌ای خود را مدیریت کنند و با روان پریشی به زندگی خود ادامه دهند.

آیا روان پریشی قابل پیشگیری یا کنترل است؟

روان پریشی را نمی‌توان پیش‌بینی کرد. عوامل خطر ژنتیکی و سبک زندگی تأثیر زیادی دارند اما هیچ راهی برای پیش‌بینی مداوم اینکه آیا افراد این علائم را تجربه خواهند کرد یا خیر، وجود ندارد.

بااین‌حال، می‌توانید کارهایی انجام دهید تا احتمال ابتلا به این علائم یا بیماری‌هایی را که شامل آن می‌شوند مدیریت کنید. برای مثال به موارد زیر توجه کنید:

حشیش ممنوع!

از مصرف تفریحی حشیش به‌ویژه در نوجوانی خودداری کنید. پژوهشگران متوجه شده‌اند که روان پریشی با مصرف زیاد حشیش در دوران نوجوانی و اوایل بزرگ‌سالی مرتبط است. بااین‌حال، درباره اینکه آیا مصرف حشیش علت مستقیم است یا فقط یک عامل مؤثر است، اختلاف‌نظر وجود دارد. اگر ورزشی انجام می‌دهید یا فعالیت‌هایی دارید که آسیب سر در آنها رایج است از تجهیزات ایمنی استفاده کنید.

عفونت‌ها را نادیده نگیرید

عفونت‌های درمان‌نشده، به‌ویژه آنهایی که بر چشم‌ها و گوش‌های شما تأثیر می‌گذارند، می‌توانند به مغز گسترش یابند و باعث روان پریشی شوند.

سبک زندگی سالمی داشته باشید

رژیم غذایی متعادل داشته باشید و وزن سالم خود را حفظ کنید. بسیاری از بیماری‌های مرتبط با سلامت گردش خون و قلب، به‌ویژه سکته مغزی، می‌توانند باعث روان پریشی و بیماری‌های مرتبط شوند. پیشگیری از سکته مغزی و بیماری‌های مشابه می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به روان پریشی کمک کند.

سؤالات متداول