آنورگاسمی یا اختلال ارگاسم؛ علائم، دلایل و درمان‌های مؤثر
داشتن رابطه جنسی سالم و رضایت‌بخش یکی از مهم‌ترین عوامل تقویت پیوندهای عاطفی در زندگی زناشویی است. بااین‌حال، گاهی حس رضایت در رابطه تحت تأثیر اختلالاتی ازجمله آنورگاسمی قرار می‌گیرد. اختلال در ارگاسم که می‌تواند ناشی از علل فیزیکی یا روانشناختی باشد، کاملا شایع است ولی بیشتر افراد به‌دلیل ناآگاهی، احساس خجالت یا حتی تابوهای فرهنگی از پیگیری آن غفلت می‌ورزند. در این مقاله با واکاوی علل آنورگاسمی و روش‌های درمان آن، به شما کمک می‌کنیم از این غولی که برای خود ساخته‌اید نترسید و هرچه زودتر برای غلبه بر آن اقدام کنید.
اختلال ارگاسم یا آنورگاسمی چیست؟
آنورگاسمی (Anorgasmia) یا اختلال ارگاسم که به سندرم کافلان (Coughlan’s Syndrome) هم معروف است، زمانی اتفاق می‌افتد که فرد برای رسیدن به اوج لذت جنسی مشکل دارد یا اصلا نمی‌تواند به ارگاسم برسد. این موضوع ممکن است به داشتن احساس بد از رابطه جنسی ربطی نداشته باشد؛ یعنی افرادی هم هستند که هنگام آمیزش جنسی احساس خوبی دارند و از آن لذت می‌برند، اما هرگز به اوج آن نمی‌رسند. این اختلال ممکن است هم در زنان و هم در مردان بروز کند اما در زنان بسیار شایع‌تر است.
ارگاسم احساس لذت یا هیجان بسیار شدید و شبیه نوعی رهایی است. حتی ممکن است حرکات بدنتان از کنترل خارج شود. بنابراین، اگر ارگاسم در شما اتفاق می‌افتد ولی به‌اندازه کافی قوی نیست یا به تعداد دفعات دلخواه رخ نمی‌دهد، به آنورگاسمی مبتلا هستید.
آنورگاسمی مشکلی از لحاظ جسمی ایجاد نمی‌کند اما ممکن است بر سلامت روان فرد تأثیر بگذارد یا باعث پریشانی و اضطراب شود. در برخی موارد حتی روابط زناشویی را با مشکل مواجه می‌کند.
فیزیولوژی ارگاسم
ارگاسم (Orgasm) یک فرایند پیچیده فیزیولوژیکی و روانشناختی است که نه‌تنها اندام تناسلی و مغز بلکه اعصاب و هورمون‌های تحریک‌کننده پاسخ جنسی را هم هدایت می‌کند. ارگاسم سومین مرحله از چهار مرحله چرخه پاسخ جنسی است:
- تمایل جنسی یا لیبیدو (Desire)؛
- برانگیختگی یا تحریک (Arousal)؛
- ارگاسم یا اوج لذت (Orgasm)؛
- فرونشینی (Resolution).
در زنان، رایج‌ترین راه رسیدن به ارگاسم، تحریک کلیتوریس است؛ خواه به‌شکل مستقیم با خودارضایی باشد یا به‌طور غیرمستقیم با رابطه جنسی واژینال. در برخی از زنان ارگاسم با خروج مایعاتی همراه است که به آن انزال زنانه می‌گویند.
در مردان، رایج‌ترین راه رسیدن به ارگاسم تحریک آلت تناسلی است که معمولاً با انزال یا خروج مایع منی همراه است اما می‌تواند بدون آن هم رخ دهد که به انزال خشک معروف است.
ارگاسم علاوه بر تحریک فیزیکی، می‌تواند ازطریق برانگیختگی روانی که به آن انزال شبانه یا احتلام (Wet Dream) هم می‌گویند رخ دهد که هم در مردان و هم در زنان اتفاق می‌افتد.
باورهای نادرست درباره آنورگاسمی
گاهی اوقات میزان تحریک جنسی در فرد برای رسیدن به ارگاسم کافی نیست. این شرایط را با آنورگاسمی اشتباه نگیرید. در آنورگاسمی فرد ازنظر جنسی به‌اندازه کافی و حتی فراتر از آن تحریک شده است اما ارگاسم رخ نمی‌دهد.
علاوه بر آن، مدت‌زمان و شدت ارگاسم همیشه و برای همه یکسان نیست. برخی افراد برای رسیدن به ارگاسم به تحریک جنسی بیشتری نیاز دارند ولی برخی دیگر با کوچک‌ترین تحریک به ارگاسم می‌رسند. در هر صورت فقط زمانی این فرایند به اختلال تبدیل می‌شود که آن اوج لذت رخ ندهد یا به‌سختی و بسیار دیرتر از حد معمول طول بکشد.
آنورگاسمی لزوما به‌معنای نداشتن میل به رابطه جنسی یا محرومیت از احساس لذت در طول رابطه نیست. بااین‌حال، ممکن است به‌دلیل نرسیدن به اوج لذت، احساس اضطراب یا پریشانی کنید.
آنورگاسمی در زنان
آنورگاسمی در زنان را اختلال ارگاسم زنانه هم می‌نامند. این اختلال ممکن است موقت یا دائمی باشد. اغلب با احساس پریشانی و اضطراب همراه است و می‌تواند بر کیفیت روابط جنسی و عاطفی تأثیر بگذارد. هرچند با افزایش سن مشکلات ارگاسم هم افزایش می‌یابد، این بدان معنا نیست که در سنین پایین‌تر رخ نمی‌دهد. به‌طور کلی، ۱۵درصد از کل زنان هرگز در زندگی ارگاسم را تجربه نمی‌کنند.
آنورگاسمی در مردان
آنورگاسمی فقط مختص زنان نیست ولی شیوع آن در مردان کمتر (تقریبا ۳درصد) است. این اختلال را در مردان به‌عنوان نوعی اختلال عملکرد جنسی به‌نام انزال تأخیری یا انزال مسدودشده طبقه‌بندی می‌کنند. زمانی اتفاق می‌افتد که مرد در رسیدن به ارگاسم یا اوج لذت جنسی ناتوان باشد. این حالت اغلب با احساس فشار روانی، نارضایتی در روابط جنسی، حس ناکامی یا کاهش اعتمادبه‌نفس همراه است. آنورگاسمی در مردان هم می‌تواند به‌مرور زمان بر سلامت روان و کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد.
علائم آنورگاسمی چیست؟
ارگاسم طبیعی به این صورت است که فرد باید در پاسخ به فعالیت جنسی تحریک‌کننده مانند دخول در رابطه جنسی یا استفاده از تکنیک‌های خودارضایی، لذت شدیدی را احساس کند. گاهی ممکن است تحریک دستی یا دهانی کلیتوریس (در زنان) یا آلت تناسلی (در مردان) هم کمک‌کننده باشند. حال اگر به‌جای چنین احساسی علائم زیر را داشته باشید نشانه اختلال ارگاسم است:
- تأخیر طولانی در اوج لذت جنسی؛
- نرسیدن به اوج لذت جنسی؛
- کاهش دفعات رسیدن به ارگاسم؛
- ضعیف‌بودن شدت ارگاسم یا کاهش شدت آن نسبت به گذشته.
انواع اختلال ارگاسم یا آنورگاسمی چیست؟
اختلال آنورگاسمی به‌طور کلی ممکن است یک مشکل مادام‌العمر باشد یا بعد از مدتی برطرف شود. حتی ممکن است تدریجی باشد یا به‌شکل ناگهانی اتفاق بیفتد. دسته‌بندی کلی آن برای مردان و زنان یکسان است، ولی تفاوت‌های جزئی با هم دارند که به‌صورت جداگانه به آنها اشاره می‌کنیم:
انواع آنورگاسمی در زنان
- اولیه (مادام‌العمر): شما هرگز ارگاسم نداشته‌اید؛
- ثانویه (اکتسابی): قبلا به ارگاسم می‌رسیده‌اید اما اکنون نمی‌توانید، به‌ویژه اگر یائسگی را پشت‌سر گذاشته‌اید؛
- موقعیتی: فقط در شرایط خاصی مثل خودارضایی یا رابطه جنسی دهانی میتوانید به ارگاسم برسید؛
- عمومی: در هیچ موقعیتی به ارگاسم نمی‌رسید، حتی با اینکه احساس برانگیختگی می‌کنید و به هیجان آمده‌اید.
انواع آنورگاسمی در مردان
- اولیه: تا جایی که یادتان می‌آید هرگز ارگاسم یا انزال برایتان اتفاق نیفتاده است؛
- ثانویه: فقط تحت شرایط خاصی به ارگاسم یا انزال می‌رسید مثل رابطه دهانی یا خودارضایی.
انزال در مردان یک فرایند پیچیده است که هورمون‌ها، اعصاب، اندام‌ها و همچنین وضعیت روانی شما را درگیر می‌کند. اختلال در هر بخش از این فرایند می‌تواند در توانایی شما در رسیدن به ارگاسم اختلال ایجاد کند. برخی از بیماری‌ها هم در اختلال ارگاسم و انزال مردانه نقش دارند.
علت آنورگاسمی چیست؟
علل آنورگاسمی را می‌توان به‌صورت فیزیولوژیکی یا روانی توصیف کرد. بااین‌حال، بسیاری از موارد آنورگاسمی شامل ترکیبی از هردو دسته علل جسمی و روانی هستند. در زیر دسته‌بندی‌های مختلف علل آنورگاسمی را بررسی کرده‌ایم:
علل فیزیولوژیکی آنورگاسمی
علل فیزیولوژیکی آنورگاسمی به عملکردهای بیولوژیکی بدن مربوط می‌شوند که برخی از آنها بین زنان و مردان مشترک است و برخی دیگر باتوجه‌به ویژگی‌های جنسی آنها با هم تفاوت دارد. برخی از این علل عبارت‌اند از:
علل فیزیولوژیکی مشترک آنورگاسمی مردان و زنان
- بیماری‌هایی مانند ام اس، نوروپاتی دیابتی و آسیب نخاعی که اعصاب مسئول ایجاد حساسیت در اندام تناسلی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند؛
- تغییرات مرتبط با سن در بدن؛
- اختلال تیروئید که سطح تستوسترون را کاهش می‌دهد و بر عملکرد جنسی در افراد تأثیر می‌گذارد؛
- هایپرپرولاکتینمی (Hyperprolactinemia) که گروهی از بیماری‌ها هستند که با سطح بالای هورمون پرولاکتین و کاهش سطح تستوسترون مشخص می‌شوند؛
- برخی داروهای تجویزی مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI که برای درمان افسردگی به کار می‌روند؛
- داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای، مهارکننده‌های مونوآمین‌اکسیداز، داروهای ضدروان‌پریشی و داروهای ضدشیدایی؛
- پرتودرمانی لگن برای درمان سرطان مثانه، سرطان روده بزرگ و سایر سرطان‌های مربوط به ناحیه لگن؛
- مشکل در رفلکس بولبوکاورنوس که یک بیماری مادرزادی است و مانع انقباض اسفنکتر مقعد و توانایی ارگاسم می‌شود؛
- سوءمصرف مواد مخدر و سیگار که می‌تواند جریان خون به اندام‌های جنسی را محدود کند؛
- اعتیاد به الکل که سیستم عصبی را سرکوب می‌کند و ممکن است مانع از رسیدن به ارگاسم شود.
علل فیزیولوژیکی آنورگاسمی در زنان
آنورگاسمی در زنان غیرمعمول نیست. درواقع برخی مطالعات نشان داده‌اند که ۱۰ تا ۱۵ درصد از زنان هرگز ارگاسم را در زندگی تجربه نمی‌کنند. برخی از علل فیزیولوژیکی خاص آن در زنان عبارت‌اند از:
- افت شدید سطح استروژن در بدن با افزایش سن به‌ویژه بعد از یائسگی؛
- عوارض هیسترکتومی که در آن رحم را با جراحی برمی‌دارند؛
- درد مزمن لگن مثل درد ناشی از آندومتریوز؛
- افتادگی کف لگن که در آن برخی از اندام‌های لگن از جای خود خارج شده و به‌سمت پایین و به درون واژن حرکت می‌کنند.
علل فیزیولوژیکی آنورگاسمی در مردان
آنورگاسمی در مردان زیاد شایع نیست و تقریبا ۳ درصد از مردان فعال جنسی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. برخی از علل فیزیولوژیکی خاص مردانه عبارت‌اند از:
- افزایش سن؛
- هیپوگنادیسم یا کمبود تستوسترون؛
- عوارض ناشی از پروستاتکتومی یا برداشتن غده پروستات با جراحی؛
- نشانگان دم اسب (Cauda equina syndrome) که یک بیماری نادر مرتبط با اختلال نعوظ است و اعصاب نخاع تحتانی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
علل روانی آنورگاسمی
علل روانشناختی که می‌توانند باعث ایجاد یا تشدید آنورگاسمی هم در مردان و هم در زنان شوند شامل موارد زیر هستند:
- مشکلات عمومی مربوط به سلامت روان مثل اضطراب، استرس یا افسردگی؛
- مشکلات در رابطه عاطفی یا ارتباط صمیمی با همسر؛
- اضطراب عملکرد جنسی؛
- خجالتی‌بودن یا نداشتن اعتمادبه‌نفس؛
- نگرش منفی درباره رابطه جنسی به‌دلیل تربیت مذهبی یا فرهنگی سرکوبگرانه؛
- تروماهای گذشته مثل سوءاستفاده جنسی، تجاوز یا زنای با محارم؛
- فوبیاهایی مانند هافوفوبیا (لمس‌هراسی) و ژنوفوبیا (ترس کلی از آمیزش جنسی)
- سوگ.
چطور آنورگاسمی تشخیص داده می‌شود؟
برای تشخیص آنورگاسمی ابتدا پزشک با شما صحبت می‌کند و سؤالاتی می‌پرسد. این پرسش‌ها می‌توانند درباره علائم، سابقه جنسی، سابقه پزشکی، داروهای مصرفی و چیزی که در حین رابطه جنسی شما از ابتدا تا انتهای آن اتفاق می‌افتد باشند. احتمالا یک‌سری معاینات فیزیکی را هم انجام خواهد داد.
بعد از بررسی اختلالات احتمالی در عملکرد جنسی شما، بسته به اینکه علت آنورگاسمی چیست، پزشک ممکن است شما را به متخصصان دیگری ارجاع دهد؛ برای مثال:
- متخصص زنان: برای ارزیابی دستگاه تناسلی زنان؛
- متخصص اورولوژی: برای بررسی دستگاه تناسلی مردان؛
- متخصص غدد درون‌ریز: برای بررسی اختلالات هورمونی؛
- روان‌شناس: برای بررسی مشکلات سلامت روان.
در مرحله بعد ممکن است برای تشخیص لازم باشد آزمایش‌هایی را انجام دهید. برای مردان و زنان آزمایش‌ها می‌تواند کمی متفاوت باشد:
آزمایش‌های تشخیص آنورگاسمی در زنان
- آزمایش خون هورمونی برای اندازه‌گیری سطح استروژن، پرولاکتین، هورمون محرک فولیکول (FSH) و هورمون محرک تیروئید (TSH)؛
- فوتوپلتیسموگرافی کلیتورال برای اندازه‌گیری حساسیت کلیتوریس؛
- پرینومتری که در آن یک حسگر تامپون‌مانند در واژن قرار می‌گیرد تا قدرت عضلات کف لگن را اندازه‌گیری کند؛
- سونوگرافی ترانس واژینال برای بررسی علائم اندومتریوز و سایر مشکلات درون واژن.
همه‌ی این آزمایش‌ها را میتوانید بدون مراجعه حضوری، در منزل یا محل کار با خدمات آزمایش در محل دکتر ساینا انجام بدهید و تفسیر نتایج آزمایش خود را از بهترین متخصصان رایگان دریافت کنید.
آزمایش‌های تشخیص آنورگاسمی در مردان
- آزمایش خون برای اندازه‌گیری سطح تستوسترون و پرولاکتین؛
- بیوتزیومتری برای اندازه‌گیری حساسیت آلت تناسلی؛
- پاسخ پوستی سمپاتیک آلت تناسلی برای اندازه‌گیری پاسخ اعصاب آلت تناسلی؛
- آزمایش قوس رفلکس ساکرال برای اندازه‌گیری پاسخ عضلانی اندام‌هایی که امکان انزال را فراهم می‌کنند.
روش‌های درمان آنورگاسمی چگونه است؟
درمان آنورگاسمی می‌تواند دشوار باشد ولی امکان‌پذیر است؛ بااین‌حال، راه‌حل یکسانی برای همه وجود ندارد. اغلب لازم است یک رویکرد چندجانبه شخصی‌سازی‌شده باتوجه‌به علل زمینه‌ای افراد برای درمان آنورگاسمی در آنها مورد نیاز باشد. برخی از روش‌های درمان آنورگاسمی شامل موارد زیر هستند:
داروهای مفید برای درمان آنورگاسمی
برخی داروها برای درمان آنورگاسمی آزمایش شده‌اند، اما شواهد کافی برای تأیید استفاده از آنها وجود ندارد. ممکن است برای بعضی افراد مؤثر باشند و برای برخی دیگر کارساز نباشند. از جمله داروهایی که ممکن است برای رفع اختلال ارگاسم در مردان و زنان تجویز شوند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- قرص داستینکس (کابرگولین): برای کاهش سطح بالای پرولاکتین؛
- داروی ضدافسردگی بوپروپیون (ولبوترین): برای درمان سطح پایین میل جنسی؛
- داروی هورمون مصنوعی اکسی‌توسین (پیتوسین): برای بهبود عملکرد عضلات کف لگن و انزال؛
- قرص سیلدنافیل (وایاگرا): برای رفع اثرات اختلال عملکرد جنسی ناشی از مصرف داروهای SSRI.
نکات مهم درباره دارودرمانی آنورگاسمی
- هر گونه دارو برای درمان آنورگاسمی را فقط با تجویز پزشک مصرف کنید؛
- داروهای تجویزی را خودسرانه قطع نکنید؛
- درباره تداخل داروها از پزشک بپرسید؛
- بدون مشورت با پزشک از درمان‌های طبیعی مانند داروهای حاوی ال‌آرژنین یا عصاره درخت زیتون روسی استفاده نکنید چون هنوز داده‌های کافی درباره اثربخشی این درمان‌ها وجود ندارد؛
- درمان با تستوسترون ممکن است عوارضی مثل آکنه، رشد موهای زائد و کاهش کلسترول خوب (HDL) داشته باشد؛
- استفاده طولانی‌مدت از قرص‌های استروژن با خطر ابتلا به سرطان سینه و بیماری‌های قلبی‌عروقی همراه است.
روان‌درمانی برای کمک به درمان آنورگاسمی
برخی از روش‌های روان‌درمانی می‌توانند به درمان اختلال ارگاسم کمک کنند که عبارت‌اند از:
- تراپی برای اضطراب در عملکرد جنسی یا تروماهای جنسی؛
- زوج‌درمانی برای کمک به حل مشکلات رابطه در همسران؛
- تراپی برای رفع مشکلات عملکرد جنسی افراد؛
- درمان شناختی رفتاری برای یادگیری راه‌هایی به‌منظور ارتقای روابط جنسی رضایت‌بخش ازجمله صحبت‌کردن با همسر درباره رابطه جنسی یا بیان نیازهای شخصی در طول آمیزش جنسی مفید است.
درمان آنورگاسمی مختص زنان
برخی از روش‌های درمان آنورگاسمی که ویژه زنان است عبارت‌اند از:
- درمان جایگزینی استروژن به‌ویژه در زنان یائسه می‌تواند مفید باشد. گاهی درمان با دُز پایین استروژن در قالب شیاف یا کرم می‌تواند با افزایش جریان خون به ناحیه تناسلی و روانکاری واژن اختلال ارگاسم را بهبود بخشد.
- درمان با تستوسترون در برخی زنان یائسه ممکن است برانگیختگی و ارگاسم را بهتر کند.
- پمپ کلیتورال که به افزایش حساسیت کلیتوریس کمک می‌کند.
- قرص واردنافیل با نام تجاری لویترا که نوعی داروی اختلال نعوظ است و می‌تواند باعث افزایش حساسیت و انقباض کلیتوریس شود.
درمان آنورگاسمی مختص مردان
برخی از درمان‌های اختصاصی برای اختلال ارگاسم در مردان عبارت‌اند از:
- درمان جایگزینی تستوسترون؛
- ویبراتورهای آلت تناسلی که به قیمت زیرین آلت تناسلی درست زیر سر آلت متصل می‌شوند؛
- ماساژ پروستات برای کمک به تحریک نقطه جی (G-spot) در مردان.
تغییر سبک زندگی برای کمک به بهبود آنورگاسمی
گاهی اوقات در کنار درمان می‌توان با یادگیری تکنیک‌های مؤثر برای ارگاسم و تغییر یک‌سری رفتارها در سبک زندگی به بهبود آنورگاسمی کمک کرد. برخی از این روش‌ها عبارت‌اند از:
آموزش
درباره آناتومی جنسی بدن زنان و مردان آموزش ببینید. این کار به شما کمک می‌کند واکنش اندام‌های مختلف بدنتان را نسبت به تحریک جنسی بشناسید.
خودارضایی هدفمند
تمرین تکنیک‌های خودارضایی می‌تواند به شما کمک کند با قسمت‌های تحریک‌شونده بدنتان آشنا شوید و نوع تحریک جنسی مناسب برای خودتان را کشف کنید. بعد از اینکه یاد گرفتید چطور میتوانید خودتان را به ارگاسم برسانید، آن را با شریک زندگی‌تان تمرین کنید. به این ترتیب او هم یاد می‌گیرد چطور شما را به ارگاسم برساند و نوعی رابطه متقابل بین شما شکل می‌گیرد که به رضایت بیشتری در رابطه خواهد انجامید. مراقب باشید خودارضایی را به عادت تبدیل نکنید و حتما آن را با همسرتان ادامه دهید.
تمرکز حسی
رویکرد تمرکز حسی (Sensate Focus) می‌تواند برای افرادی که آنورگاسمی آنها ناشی از ترس یا اضطراب است بسیار مفید باشد. تمرینات این رویکرد در چند مرحله انجام می‌شود و به‌تدریج پیش می‌رود. مرحله اول، لمس عادی و غیرشهوانی است؛ یعنی تمرکز هردو نفر باید روی نواحی غیرجنسی باشد و هیچ حرکتی برای تحریک جنسی انجام نشود.
در مرحله بعد باید به‌تدریج لمس روی نواحی جنسی صورت گیرد و صمیمیت بیشتر شود. بازهم هدف رسیدن به ارگاسم نیست و فقط کمی تحریک کافی است. در این حین زوجین می‌توانند با هم ارتباط کلامی یا غیرکلامی داشته باشند و نیازها و احساسات خود را با هم در میان بگذارند. وقتی اضطراب کاهش یافت و احساس راحتی کردید، میتوانید به‌سمت فعالیت‌های جنسی عادی پیش بروید تا زمانی که ارگاسم به‌صورت طبیعی رخ دهد.
تغییر پوزیشن‌های جنسی
گاهی اوقات پوزیشن نامناسب جنسی در حین آمیزش می‌تواند باعث آنورگاسمی شود. پوزیشن‌های متفاوتی را امتحان کنید تا ببینید آیا تحریک کلیتوریس در طول رابطه جنسی واژینال افزایش می‌یابد یا نه.
دستگاه‌های تقویت‌کننده نیروی جنسی
برخی دستگاه‌ها برای تقویت نیروی جنسی و تحریک بیشتر ناحیه تناسلی یا سایر نقاط تحریک طراحی شده‌اند که می‌توانند جریان خون در ناحیه تناسلی را افزایش دهند و به رسیدن به ارگاسم کمک کنند. ویبراتورها و پمپ‌های کلیتوریس برخی از این ابزارها هستند. ممکن است پزشک به شما توصیه کند اول خودتان به‌تنهایی آنها را امتحان کنید و بعد با شریک زندگی‌تان از آنها برای رسیدن به ارگاسم کمک بگیرید.
درمان آنورگاسمی چقدر طول می‌کشد؟
مدت‌زمان درمان آنورگاسمی به علت آن بستگی دارد. اگر درمان جنسی یا زوج‌درمانی باشد، ممکن است چندین ماه طول بکشد تا ارگاسم امکان‌پذیر شود. اگر علت آن داروهای تجویزی باشند، باید اجازه دهید داروها از بدن شما خارج شوند که ممکن است تا هفته‌ها زمان ببرد.
در برخی موارد قطع یا تنظیم دُز برخی داروها مثل داروهای SSRI برای بازگرداندن عملکرد جنسی طبیعی و رفع آنورگاسمی کافی است. بااین‌حال، هرگز داروها را خودسرانه قطع نکنید و حتما با پزشک مشورت کنید. درضمن هر دارویی درباره ارگاسم باید با دستور پزشک مصرف شود.
می‌توان از آنورگاسمی پیشگیری کرد؟
آنورگاسمی قابل پیشگیری نیست اما اگر علل اختلال ارگاسم را پیگیری کنید، ممکن است بتوانید با درمان آن از این مشکل خلاص شوید. توصیه‌های زیر می‌توانند به شما کمک کنند:
- اگر بیماری خاصی دارید، روند درمان آن را آغاز کنید یا اگر قبلا اقدام کرده‌اید، به درمان ادامه دهید؛
- با شریک زندگی‌تان درباره رابطه جنسی به‌صورت صادقانه و آشکار صحبت کنید؛
- اگر مشکلات عاطفی یا روانی دارید هرچه زودتر برای درمان آن اقدام کنید؛
- تأثیر ورزش منظم و رژیم غذایی سالم را نادیده نگیرید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر علائم آنورگاسمی ازجمله تأخیر طولانی در رسیدن به ارگاسم، نرسیدن به اوج، ارگاسم‌های ضعیف و سایر علائمی را که در همین مطلب به آنها اشاره کردیم در خود مشاهده می‌کنید، به پزشک مراجعه کنید. بسیاری از افرادی که به اختلال ارگاسم مبتلا هستند، احساس خجالت، کمرویی یا شرمندگی پیدا می‌کنند و این کاملا طبیعی است. به یاد داشته باشید که آنورگاسمی نه نادر است و نه دلیلی برای شرمساری وجود دارد. بااین‌حال، بعید است که بتوانید بدون کمک پزشک آن را حل کنید. بنابراین نگران نباشید و به‌دنبال درمان این اختلال بروید.
برای دریافت راهکارهای علمی و مطمئن، میتوانید از خدمات ویزیت آنلاین با بهترین متخصصان استفاده کنید و بدون معطلی، مشاوره تخصصی بگیرید.
کلام آخر دکترساینا
قبول داریم که ناتوانی در رسیدن به ارگاسم آزاردهنده و ناامیدکننده است. ممکن است این مشکل باعث کاهش صمیمیت با شریک‌زندگی و ازبین‌رفتن عزت‌نفس شما شود. فراموش نکنید که تنها نیستید و بسیاری از افراد هستند که یا به‌شکل مادرزادی این اختلال را دارند یا بعدها در زندگی به آن مبتلا شده‌اند. اجازه ندهید تابوهای فرهنگی یا نگرانی از قضاوت‌شدن شما را تحت‌تأثیر قرار دهد. روش‌های زیادی هست که می‌تواند به شما در درمان آنورگاسمی کمک کند و مزایای جسمی و عاطفی یک رابطه جنسی رضایت‌بخش را برایتان به ارمغان آورد. بنابراین، خجالت را کنار بگذارید و برای درمان آن کمک بخواهید. پزشکان و روان‌درمانگران دکترساینا آماده‌اند تا با حفظ حریم خصوصی‌تان به شما در این مسیر کمک کنند. این راه را حتما امتحان کنید و جواب بگیرید.
سؤالات متداول
۱. آیا تستوسترون پایین می‌تواند باعث آنورگاسمی شود؟
بله، سطح پایین تستوسترون ممکن است با اختلال نعوظ، انزال دیررس یا مشکلات مشابه آن مرتبط باشد و بر توانایی ارگاسم هم در زنان و هم در مردان اثر بگذارد.
۲. آیا داروها می‌توانند باعث آنورگاسمی شوند؟
بله، برخی داروها مثل داروهای ضدافسردگی، ضدروان‌پریشی و ضدشیدایی می‌توانند باعث آنورگاسمی شوند. گاهی داروهایی که برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شوند، آنتی هیستامین‌ها و ضداحتقان‌ها هم می‌توانند با ایجاد اختلال در نعوظ یا انزال باعث آنورگاسمی شوند.
۳. آیا آنورگاسمی درمان دارد؟
بله، روش‌های مختلفی برای درمان آنورگاسمی وجود دارد که بسته به علت آن می‌تواند شامل دارو درمانی، روان‌درمانی یا تغییر سبک زندگی و سبک رابطه جنسی باشد.
۴. آیا اختلال ارگاسم فقط برای زنان است؟
خیر، مردان هم می‌توانند اختلال ارگاسم داشته باشند اما این مشکل در زنان شایع‌تر است.
اطلاعات این مقاله صرفاً برای افزایش آگاهی شماست. به‌هیچ‌عنوان بدون مشورت با پزشک اقدام به خوددرمانی نکنید.
