آسم کودکان | علائم، دلایل و بهترین روش‌های درمان خانگی

در آسم کودکان ریه‌ها و راه‌های هوایی پس از قرارگرفتن در معرض محرک‌هایی خاص مانند گرده گل‌ها یا ابتلا به سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های تنفسی ملتهب می‌شوند. آسم کودکان می‌تواند علائم آزاردهنده‌ای ایجاد کند که در بازی، ورزش، مدرسه و خواب کودک اختلال ایجاد می‌کنند. آسم کنترل‌نشده در برخی از کودکان موجب حملات خطرناک آسم می‌شود. در ادامه با علائم، علل، روش‌های تشخیص و درمان آسم کودکان بیشتر آشنا می‌شویم.

منظور از آسم در کودکان چیست؟

آسم دوران کودکی بیماری متفاوتی با آسم در بزرگسالان نیست ولی کودکان با چالش‌های منحصربه‌فردی روبه‌رو هستند چون این بیماری یکی از دلایل اصلی مراجعه به بخش اورژانس، بستری‌شدن در بیمارستان و غیبت از مدرسه است.

آسم یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن (طولانی‌مدت) در کودکان است که نمی‌توان آن را درمان کرد ولی علائم آن قابل‌مدیریت و کنترل هستند. بیماری آسم کودکان پسر را بیشتر از کودکان دختر درگیر می‌کند ولی در دوران بزرگسالی شیوع آسم در زنان بیشتر از مردان است. برخی از مطالعات نشان می‌دهد که افزایش هورمون تستوسترون در مردان موجب کاهش تورم در مجاری هوایی می‌شود.

آسم کودکان می‌تواند عوارض زیر را ایجاد کند:

• حملات شدید آسم که به درمان اورژانسی یا مراقبت‌های بیمارستانی نیاز دارند؛
• کاهش همیشگی عملکرد ریه؛
• غیبت از مدرسه یا عقب‌افتادن از تکالیف و درس‌ها؛
• کم‌خوابی و خستگی؛
• علائمی که در بازی، ورزش یا سایر فعالیت‌ها اختلال ایجاد می‌کنند.

علائم آسم در کودکان چیست؟

ممکن است که افراد در هر سنی به آسم مبتلا شوند ولی آسم اغلب در دوران کودکی شروع می‌شود. ممکن است علائم و نشانه‌های آسم در نوزادان و کودکان نوپا با کودکان بزرگ‌تر و نوجوانان متفاوت باشد.

علائم و نشانه‌های آسم در نوزادان یا کودکان نوپا عبارت‌اند از:

• سرفه (مداوم، مکرر یا در شب)؛
• تنفس سریع؛
• تلاش زیاد برای نفس‌کشیدن که موجب علائم زیر می‌شود:
  • گشادشدن سوراخ‌های بینی؛
  • به داخل کشیده‌شدن پوست در اطراف و بین دنده‌ها یا بالای جناغ سینه؛
  • حرکت شدید شکم.
• نفس‌نفس‌زدن با فعالیت‌های معمولی مانند بازی؛
• خس‌خس سینه (صدای سوت هنگام بازدم)؛
• مشکل در مکیدن یا غذاخوردن؛
• خستگی و بی‌علاقگی به فعالیت‌های عادی یا موردعلاقه؛
• سیانوز یا تغییررنگ بافت در غشاهای مخاطی (زبان، لب‌ها و اطراف چشم) و نوک انگشتان یا بستر ناخن (سیانوز در پوست‌های تیره‌تر مایل به خاکستری یا سفید و در پوست‌های روشن‌تر مایل به آبی دیده می‌شود).

علائم و نشانه‌های آسم در کودکان و نوجوانان در سنین مدرسه می‌تواند شامل برخی از علائم بالا و همچنین موارد زیر باشد:

• تنگی نفس؛
• سرفه‌های مکرر که در شرایط زیر بدتر می‌شود:
  • عفونت ویروسی؛
  • خواب؛
  • ورزش‌کردن؛
  • قرارگرفتن در هوای سرد.
• سنگینی یا درد قفسه سینه؛
• بیدارشدن در شب به‌دلیل علائم آسم؛
• عدم تحمل ورزش (Exercise intolerance): ناتوانی در انجام فعالیت‌های بدنی که برای سن کودک طبیعی هستند.

آسم کودکان همچنین می‌تواند موجب تأخیر در بهبودی یا برونشیت پس از عفونت‌های تنفسی شود.

علائم آسم در کودکان می‌تواند برای هر کودکی متفاوت باشد. همچنین این علائم می‌توانند با گذشت زمان بدتر یا بهتر شوند. گاهی نیز کودک فقط یکی از علائم را دارد.

علت آسم در کودکان چیست؟

دقیقا مشخص نیست که چه چیزی موجب بروز آسم در کودکان می‌شود ولی عوامل خطر زیر می‌توانند کودک را بیشتر در معرض ابتلا به آسم قرار دهند:

• سابقه خانوادگی آسم یا آلرژی؛
• مشکلات و بیماری‌های تنفسی مانند آنفولانزا، ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV)، سرماخوردگی، آب‌ریزش یا گرفتگی بینی مزمن، التهاب سینوس‌ها یا ذات‌الریه؛
• اگزما (درماتیت آتوپیک) و واکنش‌های آلرژیک قبلی ازجمله واکنش‌های پوستی، آلرژی غذایی یا تب یونجه که رینیت آلرژیک نیز نامیده می‌شود؛

• سیگارکشیدن مادر در دوران بارداری؛
• قرارگرفتن در معرض دود سیگار دست‌دوم و سوم یا آئروسل سیگار الکترونیکی پس از تولد؛
• زندگی در منطقه‌ای با آلودگی هوای بالا؛
• چاقی؛
• بیماری رفلاکس معده (GERD)؛
• جنسیت مذکر.

افزایش حساسیت سیستم ایمنی موجب می‌شود که ریه‌ها و راه‌های هوایی در هنگام قرار گرفتن در معرض محرک‌های خاص متورم شوند و مخاط تولید کنند. گاهی واکنش به یک محرک با تأخیر ایجاد می‌شود که شناسایی محرک را دشوارتر می‌کند. محرک‌ها در کودکان مختلف، متفاوت هستند و می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی؛
• قرارگرفتن در معرض آلاینده‌های هوا مانند دود تنباکو؛
• آلرژی به کنه‌های گردوغبار، شوره حیوانات خانگی، گرده گل یا کپک؛
• فعالیت بدنی؛
• تغییرات آب‌وهوا یا هوای سرد.

عفونت‌های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی شایع‌ترین محرک برای کودکان مبتلا به آسم هستند. گاهی اوقات نیز علائم آسم بدون هیچ محرک ظاهری ایجاد می‌شوند.  

ارتباط آلرژی‌ با آسم در کودک چیست؟

آلرژی موجب آسم نمی‌شود ولی بچه‌هایی که آلرژی دارند یا اعضای خانواده‌شان به آلرژی مبتلا هستند، بیشتر از سایر بچه‌ها به آسم مبتلا می‌شوند. اگر کودکی به آسم مبتلا باشد، یک واکنش آلرژیک می‌تواند موجب بروز علائم آسم در او شود. 

در آلرژی سیستم ایمنی بدن به‌اشتباه به ماده‌ای به نام آلرژن مانند یک مهاجم واکنش نشان می‌دهد. آلرژن‌های رایج عبارت‌اند از کنه‌های گردوغبار، کپک، گرده و شوره حیوانات. سیستم ایمنی برای مبارزه با  این «مهاجم» آنتی‌بادی‌هایی به نام ایمونوگلوبولین ئی (IgE) می‌سازد. این موجب می‌شود که سلول‌هایی خاص برای محافظت از بدن مواد شیمیایی‌ای را در جریان خون آزاد کنند. یکی از این مواد شیمیایی هیستامین است. هیستامین موجب بروز علائم در چشم‌ها، بینی، گلو، پوست و ریه‌ها می‌شود.

هنگامی که راه‌های هوایی تحت‌تأٔثیر قرار می‌گیرند، علائم آسم (مانند سرفه، خس‌خس سینه یا مشکلات تنفسی) ایجاد می‌شود. به همین دلیل است که آلرژن‌هایی که علائم آسم را ایجاد می‌کنند به‌عنوان «محرک» نیز شناخته می‌شوند. آنتی‌بادی‌های IgE می‌توانند برای مدت طولانی و حتی پس از برطرف‌شدن علائم نیز در جریان خون باقی بمانند. بنابراین هر زمان که فرد با ماده حساسیت‌زا تماس پیدا کند، علائم آسم می‌توانند به‌سرعت عود کنند. به همین دلیل است که آلرژی می‌تواند کنترل آسم را برای برخی از افراد دشوار کند.

همه کسانی که آلرژی دارند مبتلا به آسم نیستند و همه موارد آسم نیز مربوط به آلرژی نیست ولی اگر آسم کودک شما تحت کنترل نیست، توجه کنید که آیا آلرژی آن را بدتر می‌کند یا خیر. ممکن است که پزشک فرزندتان را برای آزمایش به متخصص آلرژی ارجاع دهد. اگر مشخص شد که آسم کودک شما براثر برخی از آلرژن‌ها ایجاد می‌شود، باید تماس فرزندتان با آن آلرژن‌ها را محدود کنید. این کار می‌تواند تأثیر زیادی در تسکین علائم آسم داشته باشد.

روش تشخیص آسم در کودکان چگونه است؟

تشخیص آسم می‌تواند دشوار باشد. پزشک علائم و میزان بروز آنها و سابقه پزشکی و خانوادگی کودک را بررسی می‌کند و معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. ممکن است که فرزند شما برای رد سایر بیماری‌ها و شناسایی محتمل‌ترین علت علائم به آزمایش‌هایی نیاز داشته باشد.

بعضی از بیماری‌های دوران کودکی می‌توانند علائمی مشابه علائم آسم ایجاد کنند. آنچه تشخیص را پیچیده‌تر می‌کند این است که این بیماری‌ها معمولا با آسم رخ می‌دهند. بنابراین پزشک باید تعیین کند که علائم کودک ناشی از آسم، بیماری دیگری به‌جز آسم یا هر دو است.

مشکلات و بیماری‌هایی که می‌توانند علائمی شبیه آسم ایجاد کنند عبارت‌اند از:

• رینیت (Rhinitis) یا آب‌ریزش بینی؛
• سینوزیت؛
• رفلاکس اسید یا بیماری رفلاکس معده به مری (GERD)؛
• مشکلات راه‌های هوایی (Airway problems)؛
• اختلال عملکرد تنفسی (Dysfunctional breathing)؛
• عفونت‌های دستگاه تنفسی مانند برونشیولیت و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV).

انواع آزمایش‌های تشخیص آسم کودکان

ممکن است فرزندتان به آزمایش‌های زیر نیاز داشته باشد:

• تست‌های عملکرد ریه یا اسپیرومتری (spirometry): اسپیرومتری اندازه‌گیری می‌کند که در بازدم چقدر هوا و با چه سرعتی خارج می‌شود. آزمایش عملکرد ریه کودک می‌تواند در حالت استراحت، پس از ورزش و پس از مصرف داروی آسم انجام شود.
• تست تحریک برونش (brochoprovocation): این آزمایش برای بررسی عملکرد ریه انجام می‌شود و با استفاده از اسپیرومتری نحوه واکنش ریه‌ها به برخی تحریکات، مانند ورزش یا قرارگرفتن در معرض هوای سرد را اندازه‌گیری می‌کند.
• آزمایش اکسیدنیتریک بازدم (Exhaled nitric oxide test): اگر تشخیص آسم پس از آزمایش‌های عملکرد ریه نامشخص باشد، پزشک می‌تواند اندازه‌گیری سطح اکسیدنیتریک در نمونه بازدمی تنفس کودک را توصیه کند. آزمایش اکسیدنیتریک همچنین می‌تواند نشان دهد که آیا داروهای استروئیدی می‌توانند برای آسم کودک مفید باشند یا خیر.

البته این آزمایش‌های آسم قبل از ۵سالگی دقیق نیستند. پزشک برای تشخیص آسم در کودکان کوچک‌تر به اطلاعاتی که شما و فرزندتان درمورد علائم ارائه می‌دهید تکیه می‌کند. اگر کودک شما خیلی کوچک است یا قادر به انجام آزمایش عملکرد ریه نیست، ممکن است پزشک به‌طور آزمایشی داروی آسم تجویز کند تا ببیند آیا علائم او بهتر می‌شود یا خیر. اگر به نظر برسد که آسم کودک براثر آلرژی ایجاد شده است، پزشک آزمایش پوستی آلرژی را توصیه می‌کند. در این آزمایش، پوست با عصاره‌های مواد آلرژی‌زای رایج مانند شوره حیوانات، کپک یا کنه‌های گردوغبار تحریک شده و بروز نشانه‌های واکنش آلرژیک بررسی می‌شود.

روش‌های درمان آسم در کودکان چیست؟

درمان آسم هم شامل پیشگیری از علائم و هم درمان حمله آسمی است که رخ داده است. داروی مناسب برای کودک به موارد زیر بستگی دارد:

• سن؛
• علائم؛
• محرک‌های آسم؛
• چیزی که به نظر می‌رسد برای تحت‌کنترل نگه داشتن آسم کودک بهترین عملکرد را دارد.  

ممکن است که پزشک برای کودکان کمتر از ۳ سال که علائم خفیفی دارند، دارویی تجویز نکند زیرا اثرات طولانی‌مدت داروی آسم در نوزادان و کودکان خردسال مشخص نیست. ولی اگر نوزاد یا کودکی نوپا دوره‌های مکرر یا شدید خس‌خس سینه دارد، ممکن است که پزشک دارویی تجویز کند تا ببیند که آیا علائم او برطرف می‌شوند یا خیر.

داروهای کنترل بلندمدت

داروهای کنترلی پیشگیرانه و طولانی‌مدت التهاب راه‌های هوایی کودک را کاهش می‌دهند. در بیشتر موارد این داروها باید روزانه مصرف شوند.  

انواع داروهای کنترل طولانی‌مدت عبارت‌اند از:

• کورتیکواستروئیدهای استنشاقی: این داروها شامل فلوتیکازون (fluticasone)، بودسوناید (budesonide)، مومتازون (mometasone)، سیکلسونید (ciclesonide)، بکلومتازون (beclomethasone) و غیره هستند. برای برخورداری از فواید کامل ممکن است لازم باشد که کودک این داروها را چند روز تا چند هفته مصرف کند.

استفاده طولانی‌مدت از این داروها با اندکی کندی رشد در کودکان همراه است ولی اثر آن جزئی است. در بیشتر موارد مزایای کنترل آسم بیشتر از خطرات عوارض جانبی احتمالی است.

• مهارکننده انتخابی عملکرد لکوترین‌ها (Leukotriene modifiers): این داروهای خوراکی شامل مونته‌لوکاست (montelukast)، زافیرلوکاست (zafirlukast) و زایلتون یا زیلوتون (zileuton) می‌شوند. این داروها موجب جلوگیری از علائم آسم تا ۲۴ ساعت می‌شوند.  
• داروهای استنشاقی ترکیبی: داروهای استنشاقی ترکیبی حاوی یک کورتیکواستروئید استنشاقی و یک آگونیست بتا طولانی‌اثر (LABA) هستند. این داروها شامل فلوتیکازون و سالمترول (salmeterol)، بودسوناید و فورموترول (formoterol)، فلوتیکازون و ویلانترول (vilanterol) و مومتازون و فورموترول می‌شوند. در برخی شرایط آگونیست‌های بتا طولانی‌اثر (LABA) با حملات شدید آسم ارتباط داده شده‌اند. به همین دلیل همیشه باید این داروها همراه با اسپری استنشاقی به کودک داده شوند که حاوی کورتیکواستروئید نیز هست. این داروهای استنشاقی ترکیبی باید فقط برای درمان آسمی استفاده شوند که با سایر داروها به‌خوبی کنترل نمی‌شود.
• تئوفیلین (Theo-24): یک قرص روزانه است که به باز نگه‌داشتن مجاری تنفسی کمک می‌کند. تئوفیلین ماهیچه‌های اطراف راه‌های هوایی را شل می‌کند تا تنفس راحت‌تر شود. این دارو بیشتر با استروئیدهای استنشاقی استفاده می‌شود. خون کودکانی که این دارو را مصرف می‌کنند باید به‌طورمنظم بررسی شود.
• عوامل تعدیل‌کننده ایمنی: مپولیزومب (Mepolizumab)، دوپیلوماب (dupilumab) و بنرالیزوماب (benralizumab) می‌توانند برای کودکان بالای ۱۲سالی مناسب باشند که آسم ائوزینوفیل (eosinophilic asthma) شدید دارند امالیزوماب (Omalizumab) را می‌توان برای کودکان ۶ساله یا بزرگ‌تری تجویز کرد که آسم آلرژیک متوسط تا شدید دارند.  

داروهای تسکین‌دهنده فوری

داروهای تسکین‌دهنده فوری به‌سرعت راه‌های هوایی متورم را باز می‌کنند و برای درمان فوری آسم کودکان به کار می‌روند. از این داروها برای تسکین سریع و کوتاه‌مدت علائم در حمله‌های آسم یا قبل از ورزش (درصورتی‌که پزشک توصیه کرده باشد) استفاده می‌شود.

انواع داروهای تسکین‌دهنده فوری شامل موارد زیر است:

• آگونیست‌های بتا کوتاه‌اثر: داروهای گشادکننده برونش استنشاقی هستند که در حمله آسم می‌توانند به‌سرعت علائم را کاهش دهند. این داروها شامل سالبوتامول یا آلبوترول (albuterol) و لووسالبوتامول یا لوالبوترول (levalbuterol) هستند. آگونیست‌های بتا کوتاه‌اثر در عرض چند دقیقه عمل می‌کنند و اثرات آنها چندین ساعت باقی می‌ماند.
• کورتیکواستروئیدهای خوراکی و داخل وریدی: التهاب راه هوایی ناشی از آسم شدید را تسکین می‌دهند. ازجمله کورتیکواستروئیدهای خوراکی و داخل وریدی می‌توان به پردنیزون (prednisone) و متیل‌پردنیزولون (methylprednisolone) اشاره کرد. استفاده طولانی‌مدت این داروها می‌تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند، بنابراین از آنها فقط برای درمان علائم شدید آسم و به‌صورت کوتاه‌مدت استفاده می‌شود.

درمان آسم ناشی از آلرژی

اگر آسم فرزندتان با آلرژی‌ها تحریک یا بدتر می‌شود، داروهای آلرژی مانند موارد زیر نیز می‌توانند برای او مفید باشند:

• امالیزوماب (Omalizumab): این دارو برای افرادی است که آلرژی و آسم شدید دارند و واکنش سیستم ایمنی به مواد آلرژیک مانند گرده، کنه‌های گردوغبار و شوره حیوانات خانگی را کاهش می‌دهد. امالیزوماب با تزریق در هر ۲ تا ۴ هفته استفاده می‌شود.
• داروهای آلرژی: این داروها شامل آنتی‌هیستامین‌ها و ضداحتقان‌های خوراکی هستند که به‌صورت اسپری بینی و همچنین اسپری‌های بینی کورتیکواستروئید، کرومولین و ایپراتروپیوم ارائه می‌شوند. 
• واکسن‌های آلرژی که ایمونوتراپی نیز نامیده می‌شوند: تزریق ایمونوتراپی معمولا یک بار در هفته به‌مدت چند ماه و سپس یک بار در ماه برای یک دوره ۳ تا ۵ ساله انجام می‌شود. این داروها با گذشت زمان به‌تدریج واکنش سیستم ایمنی کودک را به آلرژن‌های خاص کاهش می‌دهند.

آسم کودکان تا چند سالگی ادامه دارد؟

آسم یک بیماری مادام‌العمر و بدون درمان است. با بزرگ‌ترشدن کودک ممکن است که علائم او بهتر شوند و ظاهرا از بین بروند ولی التهاب راه‌های هوایی هرگز از بین نمی‌رود و ممکن است که بعدا دوباره برگردد. گاهی نیز با گذشت زمان محرک‌های جدیدی برای آسم ایجاد می‌شود که می‌تواند موجب عود مجدد و بدترشدن علائم شود.

گرچه آسم کودکان قابل‌درمان نیست ولی با درمان مناسب می‌توانید علائم را تحت‌کنترل نگه دارید و از آسیب به ریه‌های درحال‌رشد کودک جلوگیری کنید.

روش‌های مدیریتی، پرستاری و درمان خانگی آسم در کودکان چگونه است؟

انجام اقداماتی برای کاهش مواجهه فرزندتان با محرک‌های آسم احتمال بروز حملات آسم را کاهش می‌دهد. بسته به عواملی که باعث ایجاد آسم در کودک می‌شود، اقدامات لازم برای جلوگیری از محرک‌ها متفاوت است. انجام موارد زیر می‌تواند مؤثر باشد:

• رطوبت خانه را کاهش دهید: اگر در آب‌وهوای مرطوب زندگی می‌کنید، با پزشک کودک درمورد استفاده از دستگاه رطوبت‌گیر برای خشک نگه‌داشتن هوای خانه صحبت کنید.
• هوای داخل خانه را تمیز نگه دارید: فیلترهای دستگاه‌های گرمایشی و تهویه مطبوع را طبق دستورالعمل سازنده تعویض کنید. همچنین در سیستم تهویه خود از فیلتر ذرات ریز استفاده کنید.
• شوره حیوانات خانگی را کاهش دهید: اگر کودک به شوره حیوانات حساسیت دارد، بهتر است که حیوانات خانگی خزدار یا پردار را در خانه نگهداری نکنید. اگر حیوان خانگی دارید، حمام‌کردن یا نظافت منظم آن نیز می‌تواند میزان شوره را کاهش دهد. همچنین باید حیوانات خانگی را از اتاق کودک دور نگه دارید.
• از دستگاه تهویه مطبوع استفاده کنید: تهویه مطبوع به کاهش میزان گرده درختان، علف‌ها و گل‌های موجود در هوای خانه کمک می‌کند. تهویه مطبوع همچنین رطوبت داخل خانه را کاهش می‌دهد و می‌تواند تماس کودک با کنه گردوغبار را کاهش دهد. اگر تهویه مطبوع ندارید، در فصل گرده‌افشانی پنجره‌ها را بسته نگه دارید.
• گردوغبار را به حداقل برسانید: با تنظیم برخی موارد در اتاق خواب فرزندتان گردوغباری را که می‌تواند علائم شبانه آسم را تشدید کند، کاهش دهید. به‌عنوان مثال، بالش‌ها، تشک‌ها و تشک‌های فنردار را در کاورهای ضد گردوغبار قرار دهید. حذف موکت و فرض و نصب کف‌پوش سخت در خانه، به‌ویژه در اتاق خواب کودک را نیز در نظر بگیرید. از پرده‌های قابل‌شست‌وشو استفاده کنید.  
• مرتب خانه را تمیز کنید: حداقل هفته‌ای یک بار خانه را تمیز کنید تا گردوغبار و مواد حساسیت‌زا از بین بروند.
• مواجهه کودک با هوای سرد را کاهش دهید: اگر آسم کودک براثر هوای سرد و خشک بدتر می‌شود، استفاده از ماسک صورت در بیرون منزل می‌تواند مفید باشد. 
• از داروهای گیاهی و مکمل‌ها استفاده کنید: می‌توانید از سیاه‌دانه، روغن ماهی و منیزیم برای درمان خانگی آسم کودکان استفاده کنید.  

چه زمانی از پزشک کمک بگیریم؟

اگر مشکوک هستید که فرزندتان به آسم مبتلاست، به پزشک مراجعه کنید یا از خدمات ویزیت آنلاین جهت مشاوره فوری و آسان استفاده کنید.. درمان زودهنگام در کنترل علائم و احتمالا پیشگیری از حملات آسم مؤثر است.

با مشاهده موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:

• سرفه‌هایی که مداوم، متناوب یا ظاهرا مرتبط با فعالیت بدنی هستند؛
• صدای خس‌خس سینه یا سوت هنگام بازدم کودک؛
• تنگی نفس یا تنفس سریع؛
• شکایت کودک از سنگینی قفسه سینه؛
• دوره‌های مکرر برونشیت یا ذات‌الریه. 

به سرفه‌هایی که ممکن است در هنگام خواب کودک را بیدار نکند هم توجه کنید. گریه، خنده، فریادزدن یا واکنش‌های احساسی شدید و استرس نیز می‌توانند موجب سرفه یا خس‌خس سینه شوند.

چه زمانی برای درمان اورژانسی اقدام کنیم؟

در موارد شدید ممکن است متوجه شوید که سینه و پهلوهای کودک به داخل کشیده می‌شوند و تنفس برای او دشوار است. ممکن است که کودک دچار افزایش ضربان قلب، تعریق و درد قفسه سینه شود. درصورت بروز علائم زیر به اورژانس مراجعه کنید:

• کودک باید در وسط جمله حرف خود را قطع کند تا نفس بکشد؛
• کودک برای تنفس از عضلات شکم استفاده می‌کند؛
• سوراخ‌های بینی کودک هنگام دم گشاد می‌شوند؛
• کودک باید برای نفس‌کشیدن به‌اندازه‌ای تلاش کند که درحین تنفس شکم او در زیر دنده‌ها به داخل کشیده می‌شود.

حتی اگر ابتلای کودک به آسم تأیید نشده باشد، اگر متوجه مشکل در تنفس او شدید، فورا با پزشک متخصص ریه مشورت کنید. گرچه دوره‌های آسم ازنظر شدت متفاوت هستند، حمله‌های آسم می‌توانند با سرفه‌هایی شروع شوند که منتهی به خس‌خس سینه و تنفس دشوار می‌شوند.

سؤالات متداول